Gare Du Nord live @ Mainstage Bibelot Dordrecht 20-04-'13

`Gelukkig zijn we er allemaal, maar dat ging maar net goed, we hadden bijna bij de kerk gestaan. Maar het is allemaal goed gekomen en het is wel mooi hier´ sprak zangeres Dorona Alberti na het tweede nummer van Gare Du Nord gisteravond. Dat is niet zo gek, deze internationale band is vaste klant in Dordrecht. Vorig jaar nog stonden ze in de Schouwburg en in 2011 in de Bonifatiuskerk. Ditmaal dus in de nieuwe Mainstage van Bibelot, waar ze een goedgevulde zaal trakteerden op hun wereldberoemde loungy jazz/soul.

Dat deze band veel in het theater staat is duidelijk te zien, is direct al te zien aangezien er geen voorprogramma is, het publiek moet koud aan Gare du Nord beginnen. Daarom is, als de eerste zwoele klanken uit de speakers komen, het publiek nog wat stijfjes. Dit komt waarschijnlijk mede omdat het overgrote deel van het publiek de 45 toch wel gepasseerd is en tussen de pijnscheuten van de reuma door zich probeert te herinneren hoe die jazzstapjes ook alweer gingen. Ondertussen worden ze ook betast door hun partners die opgehitst raken van de sexy muziek. Want alles aan het optreden van Gare Du Nord is warm, sexy en spannend. Van het rood in de kleding en de lampen tot de zachte klanken van gitaar, bas, toetsen, sax en drums en de fantastische, verleidende stem van Alberti. Terwijl ze zingt verleidt het publiek, niet alleen met haar stem, maar ook heeft ze zeer veel gezichtsexpressie en loopt ze bijna als een actrice over het podium, iets wat ze waarschijnlijk heeft opgepikt tijdens theatershows. Hiermee versiert ze menig bandlid, alleen de drummer blijft gespaard. Waarschijnlijk is de band dit echter wel gewend, want de vijf mannen spelen onverstoord verder. En ze spelen niet zomaar, naast dat Gare Du Nord een zeer originele en eigenzinnige loungesound heeft, klinkt het ook nog eens allemaal fantastisch. De band past volledig in elkaar en klinkt als een, delen van nummers lopen heel soepel in elkaar over en tijdens de solo’s lijkt het wel alsof ze elkaars gedachten kunnen lezen. Als de solist harder gaat, gaat de band direct mee en ze vullen de backings tijdens de solo’s vaak redelijk vol in, zonder dat het in de weg van de solo zit. 

Ongeveer halverwege het optreden veranderd de zangeres van jurk, zwart wordt omgewisseld voor rood (weer iets van het theater) en dit lijkt ook een kleine verandering in de muziek met zich mee te brengen. De jazz krijgt iets meer invloeden uit de swing en iets meer elektronische geluiden toegevoegd. Hierdoor wordt het allemaal nog iets meer dansbaar, ook heeft het publiek de simpelste danspasjes weer uit het geheugen opgegraven en dus gaat de hele zaal nu schuifelend heen en weer. Zo speelt de band een afwisselende set van jazz, soul en swing van zeker anderhalf uur. Bij het laatste nummer van de officiële set, boogie all night long, gaat het dak er echt af met muziek die in de buurt van de disco komt. Dit nummer wordt opgevuld met een bass-solo van een zeer zeldzaam hoog niveau. Als het zestal afgaat weten ze niet hoe snel ze terug moeten komen voor een toegift voor het laaiend enthousiaste publiek wat staat te klappen en roepen. Gare Du Nord is professioneel en speels tegelijk en weet de luisteraar mee te voeren naar een wereld van liefde en jazz.

VOOR MEER FOTO'S CHECK: http://flic.kr/s/aHsjEMNwZt!!!!!