The Man From The South @ Dolhuis Dordrecht 27-12-'12

'Warme muziek tijdens koude dagen'

De winter is gevallen over Dordrecht. het is koud, donker en nat. Mensen zoeken dus warmte, licht en gezelligheid op. Dat was precies wat Dolhuis deze avond te bieden heeft. Onder het schijnsel van waxinelichtjes genoot men dicht tegen elkaar aan van de zachte liedjes van de singer-songwriters Man From The South en The T.S. Eliot Appreciation Society.

Met de laatstgenoemde begon de avond. The T.S. Eliot Appreciation Society, in het dagelijks leven Tom Gerritsen, vermaakte het publiek met zijn liedjes, zichzelf begeleidend op gitaar. Rustige, mysterieuze nummers met redelijk simpele begeleiding, wat echter totaal niet storend was en juist goed bij de muziek paste. Het publiek was duidelijk onder de indruk en goed geamuseerd, want Gerritsen hield de zaal het volledige optreden stil en dat kan niet elke singer-songwriter, die in Dordrecht heeft opgetreden, zeggen. Het optreden was zeker niet perfect, tussen de liedjes door miste het wat professionaliteit en zang en begeleiding waren niet van het hoogste niveau, maar het was zeer aangenaam om naar te luisteren en The T.S. Eliot Appreciation Society blonkt uit in zijn simpliciteit.

Een half uurtje later kwam Paul van Hulten, alias The Man From The South op, ook hij begeleidt zichzelf op gitaar en brengt zachte, warmte, spannende liedjes ten gehore. Maar direct valt te merken dat The Man From The South meer uit zijn gitaar en stem kan halen dan The T.S Eliot Appreciation Society. Van Hulten gaan van zacht en breekbaar tot een daverende kracht, waarmee hij de hele zaal plat speelt. Hij weet met zijn stem, in combinatie met geweldige, ingewikkelde gitaarriffs een muur van muziek op te bouwen die onvoorstelbaar is voor een man. Ook hij houdt het publiek muisstil. Echter mist The Man From The South ook wat professionaliteit, hij vergeet twee maal zijn tekst, twijfelt over de volgorde van de set en is ook wat onbeholpen tussen de nummers door. Maar als je dit niet meerekent is The Man From The South een buitengewoon goede muzikant die met zijn liedjes het publiek het volledige concert in zijn greep houdt.

Like ons op facebook: http://www.facebook.com/TheSoundofDordt 

Volg ons op twitter: http://www.twitter.com/soundofdordt

Wat te doen nu Bibelot 4 maanden dicht is? Deel 1

Like ons op facebook: http://www.facebook.com/TheSoundofDordt 
Volg ons op twitter: http://www.twitter.com/soundofdordt 

Bibelot heeft de deuren van de bonifatiuskerk gesloten en aangezien het nog vier maanden duurt voordat het energiehuis in gebruik wordt genomen, is het goed om even stil te staan bij het feit hoe de Dordtse muziekliefhebbers de komende maanden moeten overleven. In deze blogs gaan we de podia in en rond Dordrecht langs, om er zo achter te komen waar het bibelotpubliek naar kan uitwijken.

Dolhuis

Dolhuis pakt groot uit tijdens de afwezigheid van Bibelot. In de aankomende drie maanden staan er negen concerten en talloze feesten gepland in het, tijdens deze periode, grootste poppodium van Dordrecht. Zo staan op donderdag 27 december in samenwerking met Bobby Kinghe de singer-songwriters Man From the South en The T.S. Eliot Appreciation Society op het programma. Een enorme aanrader, want dolhuis en singer-songwriters bleek al vaker een goede combinatie te zijn. Blaudzun, een van de kopstukken van de Nederlandse muziek, stond immers vorig jaar nog voor een klein publiek in het voormalige gekkenhuis. Een dag later, vrijdag 28 december, is het weer raak. Sabrina Starke, een naam die bij bijna elke Nederlander wel een belletje doet ringelen. Deze beeldschone dame brengt R&B, Jazz, Soul, Folk, Reggae, Pop en meer samen in shows met energieke en intieme momenten, maar waar altijd de Caraïbische warmte hangt. Zeer aangenaam in deze winterse tijden. Alsof dat nog niet genoeg is treedt op zaterdag 29 december de spektakelband The Dirty Daddies op. Energie, vrolijkheid en feest, met waarschijnlijk wat bekende gezichten uit andere (feest)bands. In het nieuwe jaar is het een paar weekjes wachten, maar op vrijdag 25 januari kan je in dolhuis het verleden induiken met 90’s band Ten Tons of Joy en 80’s band Mix the Signals. De bands worden voor een avond weer bij elkaar geroepen, om er en feest van onder andere Britpop, Motown, Blues, Rock en Ska van te maken. Een week later, op donderdag 31 januari wederom singer-songwriters. Deze keer Please be Frank, een  band met Frank van den Ende aan het hoofd. Hij schrijft en zingt intieme liedjes, begeleidt door elke keer weer andere instrumenten. Het akkoestisch trio To Twelve zal de avond openen met hun krachtige country-pop nummers. 

Vrijdag 15 februari is Bobby Kinghe dan weer aan de beurt met de opkomende zangeres Qeaux Qeaux Joans. Nadat ze in 2009 bij Seasick Steve het podium opsprong is het hard gegaan en haar album No Man’s Land, dat dit jaar werd uitgebracht, puilt uit van de pareltjes. Van heel zacht tot lekker hard, het album gaat heel breed. Bobby Kinghe lijkt weer een talentje gestrikt te hebben. Zaterdag 23 februari bestrijkt dolhuis met Traumahelikopter weer een heel ander genre. De drie levensgenieters die deze band vormen blazen met hun rock n’ roll/alternative rock menig poppodium omver en met het eerste album , dat 5 januari verschijnt bij excelsior recordings, klaar voor verkoop  zit er waarschijnlijk voor deze gasten een mooie toekomst aan te komen. Town of Saints komt op donderdag 14 maart langs. Deze Fins/Nederlandse groep ontstond, net als zovele indie-folk groepen, na het daverende succes van Mumford and Sons. Echter maakt dat deze band niet minder goed; Energieke en Passievolle songs (en niet binnen 5 minuten uitverkocht). Ten slotte staat voor nu nog Tenement Kids en The Road Home op het programma voor zaterdag 23 maart. Lekkere rauwe gitaarmuziek, bij Tenement Kids gevormd tot (hard)rock, waarmee in vier jaar al behoorlijk wat furore is gehaald met onder andere optredens op Groezrock en in het voorprogramma van The Gaslight Anthem. Bij The Road Home vlechten de gitaren samen tot punk-rock. En dan niet de slappe punkrock die sommige Nederlandse bands weten te produceren, maar echte scherpe, gemeende punk-rock.

Genoeg te doen dus in Dolhuis de komende maanden. Hier nog even een overzichtje:

• ·        Donderdag 27 december: Man From the South, T.S. Eliot Appreciation Society, €5
• ·        Vrijdag 28 december: Sabrina Starke, €15
• ·        Zaterdag 29 december: The Dirty Daddies, €7,50
• ·        Vrijdag 25 januari: Ten Tons of Joy en Mix The Signals, €2,50
• ·        Donderdag 31 januari: Please Be Frank en To Twelve, €3
• ·        Vrijdag 15 februari: Qeaux Qeaux Joans, €5
• ·        Zaterdag 23 februari: Traumahelikopter, €5
• ·        Donderdag 14 maart: Town of Saints, €5
• ·        Zaterdag 23 maart: Tenement Kids en The Road Home, €5

Dat was het voor deze blog, de volgende keer de Popcentrale en meer!

Like ons op facebook: http://www.facebook.com/TheSoundofDordt 
Volg ons op twitter: http://www.twitter.com/soundofdordt

Klokslag 45 en het einde van het Bonifatiuskerk-tijdperk

het laatste pilsje is op, voor de laatste keer langs de bewaking tussen de grote houten deuren door naar buiten. 1163 dagen geleden voor het eerst naar binnen. Toen als onzeker tweedeklassertje met papa mee naar de Staat en team William. 2 oktober 2009. Nu, meer dan drie jaar later en zeker 50 optredens later neem ik afscheid van het gebouw wat een enorme impact heeft gehad op mijn jeugd, als iemand die weet wat ie wilt en waar hij voor staat. Dankjewel Frans huxie, Dankjewel bibelot, dankjewel Bonifatius kerk. Nu de 4,5 maanden zonder Bibelot zien door te komen.

Moke + Tangarine live @ Bibelot Dordrecht 06-12-'12

 Bibelot neemt dit weekend dan toch echt afscheid van de Bonifatiuskerk, na 45 jaar trouwe dienst. Maar dat doen ze niet zomaar, 5 avonden gevuld met topacts zorgen voor het afsluitingsweekend. De eerste avond staat voor de grote Nederlandse bands, die allemaal wel een keer hebben uitgekeken op de raket van Bibelot. Moke was de gelukkige die het begin van het einde mocht inluiden.

Voordat Moke de instrumenten mocht oppakken kwamen eerst de tweelingbroeders Sander en Arnout Brinks, samen Tangarine, hun liederen ten gehore brengen. Een verrassend voorprogramma voor een rockband als Moke, want Tangarine bestaat uit redelijk fragiele country nummers, gevuld door twee gitaren een tweestemmig gezang. Na een nummertje of twee speelt de vraag op of dit wel een half uur lang interessant zal blijven, maar het half uur vliegt voorbij en de Drentse broeders houden een groot deel van het publiek in hun greep. De nummers werken enorm op je in en geven een warm gevoel af, het gevoel dat alles wel goed zal komen, dat je niet moet opgeven maar je schouders eronder moet zetten. Ook beschikken de gebroeders naast een enorm muzikaal talent ook over een geweldig gevoel voor humor. Ze hadden ook een half uur lang alleen kunnen praten en dan was het publiek ook geamuseerd geweest.

Dan wordt het podium zwart en begint een achtbaan van ongeveer een uur en drie kwartier, genaamd Moke. Het derde album is uit en Moke is echt volwassen geworden. En daarmee een band van on-Nederlandse kwaliteit. De nummers voelen enorm groot en machtig en toch is het optreden, ondanks dat de bandleden maar heel af en toe wat zeggen, niet onpersoonlijk. Dankzij de samenwerking met het Metropoolorkest lijkt Moke enorm te zijn vooruitgegaan op het gebied van opbouw en spanning in de nummers. Vele beginnen heel klein, worden groter en groter en gaan maar door, zonder dat het ook maar een klein beetje gaat vervelen. Ook de lichtshow straalt professionaliteit uit, alles klopt. Tijdens de toegift worden de vijf mannen iets losser en uiteindelijk overleggen ze zelfs of ze de raket zullen kopen en zo ja waar ze m voor willen gebruiken, waarmee ze het zeer statische publiek deels dan toch voor een deel in beweging krijgen.

Tangarine mocht dan een vreemd voorprogramma lijken voor Moke, maar deze bands hebben een overduidelijke overkoepelende eigenschap: Passie voor de muziek. En dat is ook waar Bibelot de afgelopen 45 jaar voor heeft gestaan.