De tafeltjes en
stoelen waren weer uit de berging gehaald, de kaarsjes aangestoken en de
lichten gedimd. Afgelopen donderdag was het weer tijd voor een ontspannend
avondje muziek in Dolhuis.
Zanger van de uitbundige rockband Misery Kids Stefan Jaques
liet als eerste horen dat rockers ook nog iets anders kunnen dan zoveel
mogelijk lawaai maken. Als Il Est Jaques treedt hij op, in zijn eentje met
slechts een akoestische gitaar en zijn stem. Met een bijzonder warme stem zingt
Jaques zachte, breekbare liedjes, muziek die doet denken aan Bon Iver. Echter
is wel zo dat het gitaarspel zo minimaal is dat het soms ietwat saai wordt,
niet erg storend maar het zou iets gevarieerder kunnen. Toch raakt hij soms ook
in de knoop omdat hij te ingewikkeld doet met de begeleiding. Dit zou mede
kunnen komen doordat hij met zoveel focus zingt dat de gitaar wat achter
blijft. Verder speelt Il Est Jaques een heerlijk ontspannen optreden met
prachtige liedjes en houdt het publiek dat langzaam binnendruppelt geïnteresseerd.
Dan komen Kate Taylor en Taylor Hollingsworth het podium op,
het Amerikaanse duo dat samen Dead Fingers vormt. Met hun authentieke
country/bluegrass trekken ze je decennia terug in de tijd op een reis door de
Verenigde Staten. Tijdens de eerste nummers zak je weg in de dromerige stemmen
en lichte riffs en vind je jezelf terug op een bootje dat stroomopwaarts de
Mississippi opvaart. Na een paar nummertjes leg je aan en trek je te paard het
binnenland in als de gitaren feller worden en het duo wordt aangevuld door een
drummer. Zo rij je door het wilde prairielandschap totdat je opgeschrikt wordt
door een vlammende solo, waarbij de lieve langharige gitarist Taylor
Hollingsworth verandert in de Amerikaanse versie van Spike (gitarist Di-Rect)
en met experimentele, progressieve solo’s het dak van Dolhuis eraf blaast.
Ondertussen gaat de reis door het wilde westen door en kom je door dorpjes,
drink je wat in de saloons en slaap je onder de sterrenhemel. Zo verandert de
muziek bij elk nummer, dan weer vrolijk en energiek, dan weer rustig en
breekbaar. Uiteindelijk komt de reis uit in een grote stad, de band stapt af
van de country en de laatste nummers zitten meer in de richting van de indie-rock.
Na nog een zacht liedje zit de reis er dan op en kijk je terug op een
fantastische reis, Dead Fingers trakteerde het publiek op een geweldig optreden
met prachtige, afwisselende liedjes. Een reis die men niet snel zal vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten