Dordt Is Hard live @ Main Stage Bibelot Dordrecht 14-06-‘13

Of Dordt is Hard in het leven is geroepen om te compenseren voor de ontzettend slappe, eenzijdige line-up van wantijpop zullen we nooit weten, maar het helpt in ieder geval wel. Want met de belofte van tien fantastische en diverse bands, helemaal gratis op de vooravond van Dordrechts bekendste “festival”, daar kan elke liefhebber van heavy muziek alleen maar om juichen.

De heren van Timeless Hour, niet onbekend bij The Sound Of Dordt, krijgen de eer om deze avond af te trappen. Een goede keuze, want het is hun eerste optreden en het is duidelijk dat veel mensen hier getuige van willen zijn, want al om 8 uur als de vijf jongemannen beginnen staat de zaal redelijk vol. Hun eerste twee uitgebrachte nummers, Still Cursed en We Are The Fallen beloofden al heel veel, maar toch weet deze Dordtse band weer te verassen. Ondanks dat ze nog geen half jaar bezig zijn, spelen ze op zo’n ontzettend hoog niveau. De nummers zitten geweldig in elkaar, zijn complex en divers. Ook weten Jesse, Jesse, Joey, Mike en Mark allemaal deze nummers zo goed als foutloos uit te voeren. Tijdens We Are The Fallen heeft Timeless Hour moeite grip op het nummer te krijgen, het klinkt allemaal wat rommelig in het begin, maar ook dit weten ze tijdens het nummer nog goed te zetten. Het bewegen over het podium gaat soms nog een beetje stroef, maar het is genoeg voor het publiek om tijdens Boneyards, een cover van Parkway Drive, voor de eerste keer ooit in de nieuwe Main Stage een mosh te starten. Al met al kan voluit gezegd worden dat Timeless Hour zijn vuurdoop met vlag en wimpel doorstaan heeft, op naar het volgende optreden!

Dankzij twee drumstellen op wieltjes, een fantastisch concept, kan binnen een paar minuten de volgende band aantreden. All Saints Flood is net een niveautje heavier dan Timeless Hour, meer metalcore en minder metal, maar technisch een paar niveaus lager. De nummers zijn iets leger en simpeler, maar deze vijf Zwijndrechtenaren staan er wel. Vol overtuiging spelen ze hun metalcore vol breakdowns en er al gauw weer een paar mensen staan te two-steppen. All Saints Flood zit zeker op de goede weg en is een band die zeker nog flink kan en zal groeien.

Tijdens de volgende band staan een aantal meisjes volop headbangend in de zaal, op de vraag waarom ze zo enthousiast meedansen wordt verteld dat de man met de grote baard die het publiek toeschreeuwt door de weeks aan deze dames vertelt wanneer de Tweede Wereldoorlog was, geschiedenisleraar dus. Dordt For Life, zoals deze band heet, brengt het publiek na 3 maanden voor het eerst echte hardcore-punk. Het is allemaal niet fantastisch, maar Dordt For Life is zeer degelijk bandje die er net als All Saints Flood alles geven tijdens een optreden. Helaas verstoren technische foutjes de show nog wel eens, zoals een instrument wat uitvalt, of de twee vocalisten die tegelijkertijd een stukje inzetten, maar verder is hun gig gewoon goed.

Na drie keiharde bands is het even tijd voor iets “rustigers”. Geen geschreeuw, geen gemosh, maar 44 Venom. Sinds de vorige keer zijn deze gasten een stuk volwassener geworden. De vier bandleden hebben zich gevonden in de downtempo hardrock met hier en daar een vleugje Trash. Het is onvoorstelbaar hoe goed deze gasten spelen in slechts iets meer dan een half jaar tijd. De nummers zijn lekker om naar te luisteren, zitten technisch zeer goed in elkaar. Langzaam aan begint 44 venom zijn eerste werk uit te brengen dus het is waarschijnlijk nog maar een kwestie van maanden voordat deze gasten echt doorbreken.

Met de volgende band komt, gaat het tempo weer omhoog. Zodra Sun Rider begint te spelen, schuifelen de metalheads wat naar voren, er kan geheadbangd worden. Ook Sun Rider is weer een technisch geweldige band. De Stonerrock komt uit de speakers terwijl de gitaristen met hun vingers echt gewoon over de snaren vliegen. De rock zit soms tegen de metal aan maar klinkt altijd even lekker. Alles lijkt wel te kloppen aan Sun Rider, alles past perfect in elkaar, heerlijk om naar te luisteren en te kijken. Helaas is de zaal, die nu wel zeer goed vol zit, niet erg energiek op een paar headbangers na, maar Sun Rider trekt zich daar niks van aan en zet gewoon een heerlijke show neer.

Bij de volgende band gaan we weer terug naar de metalcore. For Victory laat horen waar ervaring allemaal tot kan leiden. De sound van deze vijf gasten komt redelijk overeen met All Saints Flood, maar klinkt in alle opzichten gewoon beter. Het is harder, energieker, diverser, viezer. Dit zorgt ervoor dat er al gauw volop gemosht wordt.

De energie die er in het publiek zit tijdens For Victory blijkt tijdens de volgende band plotseling helemaal verdwenen. Ego.Riser, het fantastische en helaas eenmalige project van zes Dordtse muzikanten. Alles is heel professioneel aangepakt en zo klinkt het dan ook. De Post-Hardcore die Stephan Sopo Kruithof, Jeroen Jaquet, Staf Eggermont, Dennis Seaw, Hugo Spruijt en Victor Brandt maken klinkt zo lekker. Elk nummer klinkt anders, er zit duidelijk veel werk in en alle bandleden spelen het vol overgave. Dan is het wel heel jammer als het publiek zo passief en ver van het podium blijft staan. Ondanks dat de band aangeeft dat het allemaal eenmalig is hoopt The Sound of Dordt stiekem ze toch ooit nog eens live te zien.

Dan is het tijd voor Hawser. En deze mannen spelen weer verschrikkelijk goed zoals altijd. Als je naar Hawser staat te kijken zie je wat Hardcore is, iets wat niet met woorden te beschrijven is. Stijn, Patrick, Ruben en Oskar blazen het dak eraf en het publiek sloopt de rest van bibelot in de mosh. Hawser laat bibelot horen dat Hardcore best meer een onderdeel van het programma van Bibelot mag zijn.

Met Stone Golem worden de headbangers weer wakker geschud. Opnieuw Stonerrock, iets minder heavy, maar wel net zo lekker. Er wordt nu wel volop geheadbangd en gedanst, hoewel de zaal wel een beetje leeg begint te lopen.

Pene Corrida hebben wij niet meer meegekregen, maar wij hopen dat alles goed gaat met de persoon die tijdens het crowdsurfen zeer ongelukkig op een trapje landde en met een ambulance moest worden afgevoerd.



VOOR MEER FOTO'S CHECK: http://flic.kr/s/aHsjG8Tcoz

HRTZ #12 @ Power Stage Bibelot Dordrecht 08-06-‘13

Met editie 12, de tweede in de Power Stage van Bibelot, lijkt HRTZ terug te gaan naar de basics. geen langharige hardstep DJ’s ditmaal, maar “gewone” dubstep van “rustige” DJ’s met nette haren. Uxorious, The State en Flanger laten zich daarbij ditmaal wel weer versterken door een zeer vette line-up: Franky Nuts, Devnik, Murkey, The Grim, Primary Attack en Subdeal.

Terwijl de mannen van HRTZ de DJ-booth, die tussen vier schermen staat opgesteld, warmdraaien, druppelen de eerste paar mensen binnen, maar pas tijdens Primary Attack B2B Subdeal begint de zaal een beetje te leven. Doordat een grote en enthousiaste groep fans/vrienden van dit duo zich al snel ophoud voor het podium is het al gauw dansen geblazen. Met stevige Dubstep weten deze twee jonge gasten een zeer sterke opening neer te zetten, wat er voor zorgt dat het feest direct op gang is.
Murkey en The Grim verlagen het tempo tijdens het begin van de set, waardoor het iets rustiger wordt op de dansvloer. Maar al snel blijkt dat er in hun set een duidelijke opbouw zit, waardoor al gauw de moshpit weer gestart wordt en er weer even hard wordt gedanst als daarvoor.
Tussen 00:00 en 01:00 is het het drukst in de Power Stage, en dan wordt duidelijk dat het deze editie niet zo druk is als bij bijvoorbeeld HRTZ 11. Waarschijnlijk vooral door een (te) drukke programmering van elektrofeesten zit de zaal maar halfvol. Toch laten de organisatoren de pret daar niet door drukken en DJ Flanger, Uxorious en The State draaien zelf een uur lang keiharde dubstep en DNB. Uxorious trakteert het publiek zelfs op een dansje op het podium. De mannen van HRTZ hebben het duidelijk naar hun zin.
De volgende in de rij is Devnik, de dubstep wordt nog iets dieper, soms sijpelt er zelfs iets van hardstyle door de muziek heen. Verder zet deze man van Subway en Underslung Audio het feestje voort. Toch begint aan het eind van de set de zaal al wat leger te raken. De eerste mensen gaan moe gedanst huiswaarts.
Ook deze man van The Sound of Dordt verlaat het energiehuis voordat Franky Nuts de draaitafel heeft kunnen aanraken. Alle muntjes opgedronken, alle energie opgedanst, maar voldaan vertrekt hij. Waardoor jullie nooit zullen weten hoe de DJ uit Rosendaal, Frankie Nuts, was.

VOOR MEER FOTO'S CHECK: http://flic.kr/s/aHsjFX8AxU!!!!

Sticks en Moon + Brandwerk live @ Dolhuis Dordrecht 01-06-‘13

Hip-hop mag dan misschien niet de grootste scène in Dordrecht zijn, met maar af en toe een optreden hier en daar, toch als het dan eindelijk weer eens zover is, is het altijd een feest; goede namen, vette muziek, gezellige mensen. Afgelopen zaterdag was het eindelijk weer eens zo’n avond. Met Sticks & Moon en Brandwerk twee fantastische namen, een zaal vol hiphop liefhebbend publiek en als kers op de taart ook nog een afterparty met een paar geweldige namen.

De Dordtse mannen van Brandwerk mochten het spits afbijten. Het eerste wat opvalt is dat DJ Deon Custom niet meer achter de draaitafel staat. Al snel wordt duidelijk dat Deon zich meer wilt focussen op zijn solocarrière na de release van zijn album Ametrine (een fantastische plaat trouwens!) en dat hij zijn plek zal afstaan aan Stam Des Bouvrie. Deze besnorde DJ had een geweldig debuut met een set waar niks op aan te merken was. Ook Brandwerk is wederom fantastisch.

Elke keer is het weer verbazingwekkend hoe hoog het niveau van deze gasten is. De raps zitten heel goed in elkaar, er wordt goed gebruik gemaakt van de drie stemmen van Elten Kiene, Kay Martin en Diggy Rast door af te wisselen met enkel, dubbel en driedubbel gerapte teksten. Ook de beats zijn ontzettend professioneel en dansbaar. De teksten zijn ware gedichten en betekenen echt wat en toch weet Brandwerk er ook een feestje van te maken. Het publiek is enthousiast en hun grootste nummers als Regisseur van de Atmosfeer worden luidkeels meegeschreeuwd. Brandwerk maakt elke keer weer alle beloftes waar en overtreft zich steeds, het kan niet lang meer duren voordat deze gasten echt doorbreken.

Dan is het tijd voor Sticks & Moon. De rapper uit Zwolle die onder andere bekend is van Opgezwolle en de Fakkelbrigade heeft de handen ineen geslagen met Dr. Moon en samen touren ze het land rond om zijn nieuwste album Stick Bukowski te promoten. Dit album zal deze avond het grootste deel van de set in beslag nemen. Met zijn diepe stem rapt Sticks niet op de meest gangbare manier. Geen opgefokte, drukke gangsterraps maar rustige raps en teksten die echt wat betekenen. Zeker de nummers van Stick Bukowski gaan over respect, levenslessen, et cetera. Deze teksten worden versterkt door de ontzettend vette en relaxte beats van Dr. Moon, die ook weer foutloos gedraaid worden en zelfs soms worden versierd met live synths. Sticks weet het zelf mooi te verwoorden: ‘Wij zijn dr moon en sticks en zijn hier gekomen om jullie mee te nemen in een trip’. Sticks zou verkouden zijn maar van deze “Stick Verkoudski” is niks te merken. Desalniettemin versterkt het publiek zijn raps door alles uit volle borst mee te doen. Het is duidelijk, dit publiek houdt van Sticks. De nummers van Stick Bukowski worden afgewisseld met ouder werk, nummers die dansbaarder zijn en er wordt dan ook direct volop gedanst. De afwisseling van dansbaar oud en relaxed nieuw werk maakt het zeer veelzijdige en interessante show. Met zijn leeftijd van over de 30 heeft Sticks een berg van ervaring en ontzettend veel meegemaakt en dat is te horen in zijn raps. Je voelt dat alles wat hij rapt recht uit zijn hart komt. Dit alles maakt dat de show voorbij vliegt, Sticks & Moon sluiten af met het nummer Doag. De eerste realease van zijn nieuwe formatie Great Minds, die hij gestart heeft met Winne, Diggy Dje en Dr. Moon. Met dit hoogtepunt wordt het optreden afgesloten.

De afterparty start meteen na Sticks maar al gauw begint de zaal ontzettend leeg te lopen. Na een half uur zijn er nog geen vijftig man in de zaal meer en na een uur daar nog maar de helft van. Toch trekt het overgebleven publiek zich daar niks van aan en gaat volledig los op Koning Winter, Fes Travaganza, Deon Custom en Stam Des Bouvrie, die tevens zijn verjaardag viert. Zo wordt een geweldige avond lekker feestelijk afgesloten.

VOOR MEER FOTO'S CHECK: http://flic.kr/s/aHsjFLnaKE!!!!!

Sorry voor de slechte geluidskwaliteit bij de video's, moet je voorstellen hoe diep de beat was...

Andy Frasco + Bona Fide Genius live @ Power Stage Bibelot Dordrecht 31-05-‘13

Zo heel af en toe kom je eens een echt genie tegen bij een concert. Andy Frasco is zo’n genie. Pianospelen, zingen, entertainen en dirigeren, Frasco doet het allemaal, tegelijkertijd. Niet alles een beetje, maar hij speelt en zingt zoals de Blueslegendes, hij dirigeert vijf bandleden tegelijkertijd terwijl hij zelf ook speelt en hij entertaint als een echte comedian. De Joodse Amerikaan met een groot hart voor Nederland kwam dit afgelopen vrijdag tonen in de Power Stage van Bibelot.

De warming-up wordt verzorgt door Bona Fide Genius. Een bijzonder bandje om te zien, want bijna iedereen ziet zich vertegenwoordigd in deze zeskoppige band, oud of jong, vrouw of man, blank of gekleurd, langharig of kortharig. Bona Fide Genius is echter niet alleen bijzonder om te zien, maar minstens even bijzonder om te horen. Vanaf het moment dat de band van wal steekt swingt het meteen de pan uit. De basis ligt bij de swingjazz en soul, maar voelt toch fris en modern aan, mede door de invloed van vele andere genres die soms de kop op steken. De combinatie van vijf virtuoze muzikanten en een zangeres die vol zit met soul maken de muziek onmogelijk om stil op te blijven staan. Met haar zuidelijke accent en vrolijke en nuchtere praatjes maakt zangeres Judy Blank het optreden toegankelijk en gezellig. Bona Fide Genius heeft het overduidelijk naar hun zin, zo erg zelfs dat ze pas na hun laatste nummer erachter komen dat dat het laatste nummer was, waardoor er een abrupt einde is aan een verder wel fantastisch optreden.

Als het tijd is voor Andy Frasco om het publiek te verblijden met zijn muziek komen de toetsenist en blazer van Bona Fide Genius weer op, dit blijken tevens begeleiders van Frasco te zijn. Samen met een bassist en een drummer starten ze de blues op. Na een minuutje spelen komt  de blootvoetse Andy Frasco, reeds heftig dansend, het podium opgerend. “I’M ALREADY DRUNK, THIS IS AWESOME!!!!”, de toon is gezet. Zodra hij zijn piano aanraakt start de onweerstaanbare party-blues. Net als bij Bona Fide Genius kan niemand stil blijven staan, maar nu nog heftiger, elk lichaamsdeel moet en zal meebewegen met de muziek. Het publiek wordt meegenomen in een bluesachtbaan. De Kyteman van Amerika (maar dan 100x gekker) stuurt zijn Nederlandse band aan, elke keer als hij weer een impuls krijgt, iets wat constant gebeurt. Het hele optreden lijkt wel impulsief te gaan. Het overgrote deel van het bijna twee uur durende concert wordt gevuld met improvisatie, iets wat zowel Frasco als zijn band fantastisch kunnen. Het is dus ook totaal geen probleem als halverwege het optreden ook de gitarist van Bona Fide Genius mee gaat spelen. Af en toe remt de achtbaan iets af en toont Andy dat hij meer kan dan alleen party-blues, want ook zijn rustigere bluesnummers zijn fantastisch. Rustig betekent echter deze avond niet serieus, overal doorheen maakt Frasco de meest geniale opmerkingen, genoeg om een hele blog mee te vullen. Hij laat zijn begeleiders tegen elkaar battelen, danst mee met het publiek, haalt een dame uit het publiek voor een serenade van de blazer. Alles kan deze avond. Frasco zelf kan er geen genoeg van krijgen, dat blijkt wel als hij het laatste nummer keer op keer opnieuw leven in te blazen. Pas na zeker tien maal opnieuw de muziek aangezwengeld te hebben is het dan echt voorbij en kan het publiek, na twee uur aan een stuk dansen, naar huis strompelen. Andy Frasco is een belevenis, een belevenis waar de passie, energie en plezier vanaf stralen.

VOOR MEER FOTO'S CHECK: http://flic.kr/s/aHsjFCreB8!!!!!!

Tessa Rose Jackson + Pien Feith live @ Dolhuis Dordrecht 30-05-'13

Avonden georganiseerd door Bobby Kinghe staan altijd garant voor een bijzondere beleving en een goed concert, zo ook deze avond. Met de vrolijke folktonen van Tessa Rose Jackson en de diepe synths van Pien Feith werd er afgelopen donderdag in Dolhuis weer een fantastische avond neergezet.

Eerst wordt het podium gevuld met Tessa Rose Jackson en haar zes medemuzikanten. Dit maakt het podium gezellig vol. Vanaf het eerste nummer klinkt deze gezelligheid ook door in de muziek. De bandleden hebben overduidelijk heel veel lol in wat ze doen, ze lachen, ze stralen, het podium leeft. De pop met vleugjes folk en alternative wordt hier duidelijk door in beïnvloed. De muziek is levendig en dynamisch, vrolijk en bovenal ontzettend goed. De zeven topmuzikanten op het podium switchen elk nummer wel van instrument maar klinken toch op elk instrument even goed. Door het grote aantal instrumenten en het constante switchen tussen die instrumenten bestaat de muziek uit talloze lagen en klinkt het elke keer weer anders. De band krijgt het publiek in haar greep en houdt het aandachtig, waardoor het tijdens de zachtere nummers zowaar muisstil is! Het meest opvallend blijft toch wel de grote en oprechte lach die bij alle muzikanten op de lippen ligt. Tessa Rose Jackson en haar band trakteren het publiek op een geweldig  concert door hun ongelofelijke muzikaliteit, hun plezier en hun geweldige, energieke, goedgeschreven liedjes.

Na een lange ombouwpauze – niet gek met al die instrumenten van Tessa Rose Jackson – is het tijd voor Pien Feith. Hier geen vrolijke gitaartjes, maar diepe, zwoele, warme synthpop. Dit is een grote omschakeling die niet iedereen in het publiek kan maken en dus loopt de zaal ietwat leeg. Gelukkig valt een deel van het publiek wel voor de dromerige en sexy muziek en wordt hier dus ook aandachtig geluisterd. Het kwintet, bestaande uit twee drummers, een gitarist/toetsenist en een bassist/toetsenist en een zangeres, speelt over het algemeen synthpop met op een enkel momentje een uitstap naar de dubstep en lounge. De sfeer die hier uit voor komt is zeer wisselend, dan weer gevoelig, dan weer overweldigend, dan weer dansbaar, maar altijd heerlijk om naar te luisteren. Piet Feith en haar vier begeleiders zetten een echte show neer, waar ook duidelijk bij wordt wat een geweldige lichtshow er in dolhuis gegeven kan worden. Als het optreden ietwat eenzijdig begint te worden, komt er weer een iets heavier of dansbaarder nummer langs, waardoor ook dit optreden constant interessant is. In de nummers zelf zit wel iets te veel herhaling soms, zeker na de ontzettend dynamische liedjes van Tessa Rose Jackson, maar barsten wel van originaliteit en kwaliteit. Pien Feith heeft een origineel concept wat ook zeer goed uitgevoerd wordt, heerlijk!