Rock uit de 80’s en
de 60’s op een avond in een zaal? In Bibelot kan het. Afgelopen vrijdag bood
Bibelot met de alternative/hardrock van The Paceshifters en de countryrock van
The Temperance Movement een heerlijk divers avondje rocken.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5nFwgCftDCSUojxJKH50qo9jjBPvxyc6q4sZEbVm3MV3qgd16-qn3thevVCjWjSDIiVpzaPTDXqY95aTFaUXSM-sUug4ZDppYdIkag0RBNEv6JGVTTY2orC_IbXBFuZFoqCBCUQlTGDg/s1600/IMG_5763.jpg)
De drie mannen van The Paceshifters uit het Overijsselse
Wijhe mogen deze avond aftrappen. De zaal is nog erg leeg als het trio opkomt,
maar The Paceshifters geven meteen vol gas. De zaal wordt al gauw gevuld met
hun donkere, diepe, rauwe, harde alternatieve rock. The Paceshifters stralen
energie uit, gaan flink los op het podium en blijven ondertussen ook erg goed
spelen. De nummers, afkomstig van hun eerste album
Home en het in augustus te verschijnen nieuwe album, zitten goed
in elkaar en zijn lekker divers. Tijdens de rustige nummers spelen The
Paceshifters heerlijk ontspannen en bij de snelle nummers super strak. De
snelle drums, (iets te) donderende bass en schreeuwende gitaar geven de muziek
van de Wijhenaren een eigenzinnige smaak. The Paceshifters krijgen de zaal, die
langzaam vol loopt, dan wel niet heel erg mee, ze laten wel een donderende
stempel achter in Dordrecht.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisnEkzGyfmnsZsl00Fw1wc0f6HdMepDulJSO7urhh5uJa32lhPUdGBn-fSqqv6iHlno7xwR4p1CsrS9-6QdKxYbKqEVUWWdpzWt8Nl1NQ9wbF4qMEKxhlCkpnZ4Zh0AWOBg5DcqordAHc/s1600/IMG_5886.jpg)
Dan is het podium voor de vijf mannen van het Britse The
Temperance Movement. Als het eerste nummer
Ain’t
No Telling wordt ingezet is het eerste wat opvalt de fantastische stem van
zanger Phil Campbell. Die stem is zo doordrenkt van blues en country dat het
binnen seconden het publiek in de sfeer brengt. Ondertussen staat hij erg
uitbundig en experimenteel bij te dansen. De rest van de band is minder
extravagant aanwezig, maar staan ondertussen wel heerlijk te grooven. De
Country/Bluesrock die hieruit ontstaat is heerlijk relaxed en goed dansbaar.
Heel langzaamaan krijgen Campbell en zijn mannen het Dordtse publiek aan het
dansen. De Bassgitaar en Drums swingen heerlijk om elkaar heen, de gitaren
zingen en het geheel past erg goed in elkaar. De muziek doet sterk denken aan
artiesten als Neil Young. Toch is soms de modernisering door de muziek van The
Temperance Movement te horen en wordt er wat experimentelere rock door de
nummers heen gemixt, wat het optreden fris houdt. Aan het eind van het optreden
staan zelfs de mensen achterin de Power Stage minstens een beetje heen en weer
aan het deinen op de muziek en staan er zelfs hier en daar wat mensen flink te
dansen, want stil blijven staan op The Temperance Movement? Dat is onmogelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten