Velvet Music Night Presents: Puggy live @ Power Stage Bibelot Dordrecht 09-05-‘14

Pareltjes in de muziek kom je vaak bij toeval tegen. Maar de mannen van Velvet Dordrecht lijken er wel een neusje voor te hebben. Een half jaartje geleden wisten zij met de Zweedse Sumie nog de Machine 3 zaal een uur lang muisstil te houden en nu komen zij opnieuw met een fantastisch optreden. Het internationale gezelschap van Puggy zette deze vrijdag de Power Stage helemaal op zn kop.

Het voorprogramma van Puggy wordt gebracht door de vijf mannen van Try Acrobatics uit Amsterdam. Het vijftal heeft er zin in en klinkt erg lekker in de vollopende zaal. Vrolijke, energieke liedjes gespeeld door een enthousiaste band. Misschien niet het meest originele bandvorm, maar desalniettemin erg leuk om naar te luisteren en kijken. Vorig jaar startte Try Acrobatics, na een jaar pauze te hebben genomen, weer op en het grootste deel van de band heeft zijn draai alweer goed gevonden. Alleen zanger Berend staat nog wat houterig op het podium. Toch zit er in het geheel veel potentie en zitten de elektropop nummers à la Go Back To The Zoo goed in elkaar.

Als het dan tijd is voor Puggy is het inmiddels flink druk in de Power Stage. Op de platen is dit in België gevormde trio al goed, maar live zouden ze echt heel bijzonder moeten zijn. En dat zijn ze. Al tijdens het eerste nummer Stop Me wordt het publiek weggeblazen. De krachtige drums van de Zweedse Egil Franzen, de stuwende bass van Fransman Romain Descampe en de daar omheen geweven Fender Rhodes van de Britse zanger/gitarist/toetsenist Matthew Irons zijn van enorme klasse.

Catchy en heavy, Puggy kan het allemaal. Elk nummer kan meegezongen worden en heeft ondertussen toch een fantastische, complexe onderliggende laag. Zo klinkt na het zware, heftige, bijna trashmetal achtige Stop Me even goed als de daarop volgende opgewekte, dansbare, meezinger Give us what we want en de ballad Someone Makes No Sound. Elk nummer is keer op keer weer geniaal gecomponeerd en wordt door het trio, live versterkt met een extra toetsenist, op dezelfde geniale wijze uitgevoerd. De bandleden van Puggy zijn een voor een geweldige muzikanten. Multi-instrumentaal, meerstemmige zang en foutloos spel, Puggy doet het allemaal met zoveel gemak.

Na Ready or Not en titelsong van hun laatste album To Win The World duikt Puggy het oudere werk in. Het heerlijke How I Needed You, waarin nogmaals duidelijk wordt hoe divers Puggy kan spelen, zelfs binnen een nummer, en Burned, waarin frontman Matthew Irons zich meer toont dan een popmuzikant door zich heel kundig te tonen in de Spaanse gitaarkunst. Met het dansbare Goes Like This krijgt het trio het publiek opnieuw helemaal los.

Puggy is als een achtbaan. Alles klopt, licht, geluid en de constante stroom van energie die van het podium afkomt. Nergens laat Puggy een steekje vallen en zo weten ze het publiek mee te slepen in een enorme muzikale belevenis. Het publiek danst, springt en schreeuwt de stemmen schor tijdens When You Know. Irons hitst het publiek elke keer weer subtiel op, entertaint en daagt uit. Met Teaser en Last Day On Earth sluit Puggy het concert op passende wijze af.

Deze band is alles behalve een standaard popbandje. Puggy is een belevenis, een band met vele gezichten en die gezichten zijn allemaal even leuk, sterk en geniaal. Laat die derde Velvet Music Night maar snel komen, want die avonden beloven elke keer weer heel veel goeds!

Bandboost Finale 2014 live @ Power Stage Bibelot Dordrecht 24-05-'14

FROM HEAVENS EXPELLED
De overtuigende winnaar van de metalvoorronde uit Gouda begint erg sterk aan hun 20 minuten, maar wordt na één nummer al ernstig onderbroken als gitarist Berry Lakerveld zijn snaar breekt. Zijn reservesnaar breekt daarna ook nog en zodoende kan het concert, met een gitaar van Timeless Hour, pas na 10 minuten hervat worden. Het tijdsschema van bandboost is strak en hard; geen extra tijd voor From Heavens Expelled. De tijd die ze daardoor over houden is veel te kort om te overtuigen. From Heavens Expelled is een erg goede band, maar vanavond gaat het allemaal niet zo lekker. 

SKAPICHE?!
We blijven voor de tweede band in Gouda, want ook het 10 koppige Skapiche?! Komt hiervandaan. Vrolijke, opzwepende ska schotelen ze het publiek voor. Technisch heel goed uitgevoerd, hier en daar misschien alleen wat afgezaagd. Maar de bandleden zijn duidelijk goed op elkaar ingespeeld. De winnaars van de rockvoorronde voelen elkaar goed aan en zangeres Roos maakt het plaatje met een heerlijke skastem compleet. Skapiche mist wat durf en de bandleden maken hier en daar een klein technisch foutje maar is over het algemeen een erg leuk en dansbaar bandje.

TIMELESS HOUR
Dan is het tijd voor de enige echt Dordtse band van de avond. Metalcoreband Timeless Hour leek na uitschakeling in de voorronde van Bandboost volledig kansloos maar wisten via een wild card toch de halve finale te bereiken. Waar ze iedereen positief verrasten en het laatste plekje in de finale wisten te bemachtigen. En het is terecht dat het vijftal hier staat, want het is ongelofelijk om te zien wat deze jonge gasten in zo´n korte tijd voor elkaar hebben gekregen. Nog geen jaar na hun eerste concert, tijdens de vooravond van Wantijpop 2013, staat hier een band die van A tot Z een echte show neer zet. Het nieuwe, mysterieuze intro, de meegebrachte verlichting, de actie op het podium, het opzwepen van het publiek, Timeless Hour is binnen een jaar uitgegroeid tot een volwassen band. Dat opzwepen van het publiek lukt erg goed en het gaat dan ook heel goed los in de Power Stage van Bibelot, Wall of Deaths, Circlepits, 2 steps en volledige chaos, het speelt zich allemaal af voor het podium. Ondertussen gaat Timeless Hour op het podium als een trein, alles past in elkaar, de bandleden gaan los en de nummers die ze spelen zijn fantastisch. De diepte, diversiteit en complexiteit zijn de voornaamste reden waarom deze band zo bijzonder is. Timeless Hour verrast voor de tweede keer op bandboost, en voor de tweede keer op een heel positieve manier.

SPECIAL STEVE
Weer naar het noorden, ditmaal voor het Rotterdamse Special Steve. Het drietal won met overtuiging de voorronde Loud en is een van de favorieten voor deze finale. De stonerrock van het trio klinkt weer heerlijk, maar is toch hier en daar wat simpel na het complexe Timeless Hour. De band start energiek maar dat wordt langzaamaan een beetje getemperd als het publiek wat weinig reageert. Misschien komt het ook door de korte tijd die de bands hebben. 20 minuten is voor een band met lange nummers ook wel erg kort. Maar desalniettemin staat de Rotterdamse band wel weer keihard te rocken. Van rustig tot keiharde riffs, tweestemmige zang, veel variatie in de nummers en leuke, spannende elementjes, Special Steve kan het allemaal. Hier en daar wat humor tussen door, het drietal weet wel te vermaken. Special Steve toont zich de toffe band die het is, maar valt hier en daar toch een beetje tegen.

THE RIZZO FAMILY
Ook de winnaar van de voorronde pop komt uit Rotterdam. Op het roodgekleurde podium komt de soul-pop band met mediterrane invloeden met het volgende optreden. En met deze band is het weer helemaal raak. Het optreden zit goed in elkaar, de nummers zitten goed in elkaar, de band zit goed in elkaar. Bovenal de fantastische stem van Talitha Holl, maar ook de leidende bass van Maarten Augustijn en het subtiele gitaarspel Carlo Broere springen er duidelijk uit. Ook toetsenist Maunel Blesgraaf en drummer Maurits de Vries spelen, iets meer op de achtergrond een foutloos en fantastisch optreden. Ook bij The Rizzo Family weer een divers geluid maar elk nummer zit weer één voor één geweldig in elkaar. De vijf bandleden van The Rizzo Family vonden elkaar op het conservatorium en dat is te horen, want deze band speelt op een ontzettend hoog niveau.

Na een heel lang juryberaad en een speech van wethouder Jasper Mos, die geen liedje zingt, waar het vrolijke publiek op aandringt, maar wel met trots spreekt over Bandboost en de muziekscène van Dordrecht wordt bekend gemaakt dat Special Steve de derde plaats in de wacht sleept, The Rizzo Family plek twee wint en dat Timeless Hour, de underdog van de avond maar helemaal terecht, Bandboost 2014 én de Publieksprijs wint en zodoende dus over een paar weken op Wantijpop mag spelen! Tot dan!

VOOR MEER FOTO'S CHECK: https://flic.kr/s/aHsjYtzX3F

The Temperance Movement live @ Power Stage Bibelot Dordrecht 16-05-‘14

Rock uit de 80’s en de 60’s op een avond in een zaal? In Bibelot kan het. Afgelopen vrijdag bood Bibelot met de alternative/hardrock van The Paceshifters en de countryrock van The Temperance Movement een heerlijk divers avondje rocken.

De drie mannen van The Paceshifters uit het Overijsselse Wijhe mogen deze avond aftrappen. De zaal is nog erg leeg als het trio opkomt, maar The Paceshifters geven meteen vol gas. De zaal wordt al gauw gevuld met hun donkere, diepe, rauwe, harde alternatieve rock. The Paceshifters stralen energie uit, gaan flink los op het podium en blijven ondertussen ook erg goed spelen. De nummers, afkomstig van hun eerste album Home en het in augustus te verschijnen nieuwe album, zitten goed in elkaar en zijn lekker divers. Tijdens de rustige nummers spelen The Paceshifters heerlijk ontspannen en bij de snelle nummers super strak. De snelle drums, (iets te) donderende bass en schreeuwende gitaar geven de muziek van de Wijhenaren een eigenzinnige smaak. The Paceshifters krijgen de zaal, die langzaam vol loopt, dan wel niet heel erg mee, ze laten wel een donderende stempel achter in Dordrecht.

Dan is het podium voor de vijf mannen van het Britse The Temperance Movement. Als het eerste nummer Ain’t No Telling wordt ingezet is het eerste wat opvalt de fantastische stem van zanger Phil Campbell. Die stem is zo doordrenkt van blues en country dat het binnen seconden het publiek in de sfeer brengt. Ondertussen staat hij erg uitbundig en experimenteel bij te dansen. De rest van de band is minder extravagant aanwezig, maar staan ondertussen wel heerlijk te grooven. De Country/Bluesrock die hieruit ontstaat is heerlijk relaxed en goed dansbaar. Heel langzaamaan krijgen Campbell en zijn mannen het Dordtse publiek aan het dansen. De Bassgitaar en Drums swingen heerlijk om elkaar heen, de gitaren zingen en het geheel past erg goed in elkaar. De muziek doet sterk denken aan artiesten als Neil Young. Toch is soms de modernisering door de muziek van The Temperance Movement te horen en wordt er wat experimentelere rock door de nummers heen gemixt, wat het optreden fris houdt. Aan het eind van het optreden staan zelfs de mensen achterin de Power Stage minstens een beetje heen en weer aan het deinen op de muziek en staan er zelfs hier en daar wat mensen flink te dansen, want stil blijven staan op The Temperance Movement? Dat is onmogelijk. 

VOOR MEER FOTO'S CHECK: https://flic.kr/s/aHsjYbxjp7

Suburban Legends live @ Dolhuis Dordrecht 08-05-‘14

Waar vorig voorjaar nog elke donderdag minimaal wel een concert op de planning stond, is er dit jaar het tegenovergestelde aan de hand. Op de laatste avond voor het weekend blijft het over het algemeen stil in de zalen van Bibelot en Dolhuis. Maar gelukkig niet altijd, zoals afgelopen week. Toen stonden de mannen van het Amerikaanse Suburban Legends in Dolhuis om het weekend eens lekker vroeg in te luiden.

Al zestien jaar verblijden de zes mannen van Suburban Legends de wereld met hun opzwepende Ska Punk. Maar niet op de manier zoals je het gewend bent. Met extreem vrolijke bandleden, ingestudeerde dansjes en catchy nummers zijn de Suburban Legends een belevenis. Hoewel dit allemaal misschien extreem commercieel gericht klinkt, valt dit allemaal in de praktijk enorm mee. Of Suburban Legends dit ironisch doen of niet blijft onduidelijk, maar het voelt bij deze band gewoon allemaal kloppend. De vrolijkheid, de energie, zelfs de ingestudeerde dansjes, het tovert een glimlach op je gezicht, brengt je voeten in bewegen en zweept je op helemaal los te gaan. Daarnaast stralen de Suburban Legends professionaliteit uit, de dansjes gaan niet ten koste van de muziek, integendeel, de band speelt de nummers met gemak en perfectie. Ook is mooi om te zien dat Dolhuis tegenwoordig grote producties als de Suburban Legends goed aankunnen. 

De laatste twee platen die de Suburban Legends uitbrachten bevatten veel covers van disneyfilms, als Beauty and the Beast, Just Can’t Wait to Be King, You’ve Gotta Friend in Me en Duck Tales en zodoende bestaat ook een groot deel van de set uit disneynummers. Liedjes die zich heel fijn laten coveren in de vrolijke Amerikaanse Ska-Punk. Terwijl het optreden vordert worden de Suburban Legends iets losser en gaan meer improviseren. Zo is er een Hugg-Wall Of Death vanwege het ontbreken voor genoeg publiek voor een echte Wall of Death en worden de gitarist en zangeres van Queen Victoria and The Free Radicals het podium opgetrokken om bij de toegift mee te spelen. De Suburban Legends luiden het weekend bulderend in en iedereen in het publiek deze avond gaat bezweet van het dansen naar huis. 

Typhoon live @ Dolhuis Dordrecht 10-05-‘14

De man van het legendarische hiphop-album ‘Tussen Licht en Lucht’ komt eindelijk met een vervolg. Op 20 juni zal na zes jaar  het tweede album ‘Lobi da Basi’, Surinaams voor Liefde is Baas, verschijnen. De woordenkunstenaar Typhoon is helemaal terug en om het nieuwe werk uit te proberen is na het fantastische optreden in 2011 het Dolhuis uitgekozen voor een try-out.

Voorprogramma wordt gedaan door Evi de Schurk en zijn Goud in Handen. Woordtovenaar Evi de Schurk heeft met Goud in Handen echt een fantastische band om zich heen weten te vormen. De dromerige, relaxte muziek slaat perfect aan op de spoken word/hiphop van Evi. Die spreekt, rapt en zingt zijn diepzinnige teksten de zaal in, in het begin nog wat stijfjes, maar als het optreden vordert wordt hij steeds losser. Ook worden de nummers steeds groovender en zo zit er een fijne, natuurlijke opbouw in het optreden. Terwijl het dolhuis langzaamaan vol begint te stromen is Goud in Handen een erg prettig en goed voorprogramma en een Dordtse act waar we weer erg trots op mogen zijn.

Dan, na twee jaar, elf maanden en zes dagen stapt Typhoon, zoals altijd blootvoets, het podium van Dolhuis weer op. gemberthee in zijn ene hand, microfoon in de andere, Typhoon is helemaal in zijn element. En dat valt te werken, want met het eerste nummer ‘Niets Verwacht’ blaast hij meteen de volle zaal omver. ‘Niets Verwacht’ is een van de tracks die op ‘Lobi da Basi’ zal verschijnen en de meeste nummers die Typhoon vanavond te gehore zal brengen zullen van dit album komen. Dit eerste nummer belooft al veel, de jazzy feel is weer helemaal terug en de geniale gerapte en gezongen teksten van Typhoon ook.

Na het publiek even opgewarmd te hebben met de twee klassiekers ‘Bommenwerpers’ en ‘Drieluik´ gaat hij weer verder met nieuw werk. Met ‘Hemel valt´ en ‘Bigi Emerie’ spreekt Typhoon respectievelijk over zijn geloof en over Suriname, twee grote invloeden voor Typhoon op ‘Lobi da Basi´. Vooral dat laatste komt in het hele optreden duidelijk terug. Veel van de nieuwe nummers hebben een heerlijke, relaxte Surinaams/Caribische feel. Andere thema’s in zijn nieuwe werk zijn Liefde en hoop. Met ‘Brand Los’ en het nieuwe ‘Nooit’  valt op hoe goed Typhoon’s band is. Met geweldig op elkaar ingespeelde nummers, fantastische solo’s weet de achtkoppige band de brug tussen Jazz en Hiphop op fenomenale wijze te slaan. Een toetsenist die een conga voorop het podium neerzet en een geniale ritmische solo speelt, een drummer die een nummer stil legt om zelf te gaan rappen en ondertussen zelf de beats op zijn drumstel produceert, Typhoon heeft het allemaal.

Met ‘Vlieger’ valt nog eens op waar Typhoon vandaan komt en hoeveel meer opgewekt hij op ´Lobi da Basi´ is. Typhoon weet zowel gevoelige als energieke nummers fantastisch te presenteren en heeft deze avond ook de balans tussen gevoelig en feest perfect aangevoeld. Dan is het weer tijd voor twee nieuwe nummers, ‘Surfen’ en ‘Zandloper’  waarna ‘Bumaye’, misschien wel Typhoon’s grootste hit wordt ingezet. Hierop wordt, net zoals het hele optreden, heerlijk gedanst, meegezongen en gefeest. De sfeer in Dolhuis is ook vanavond weer fantastisch. Op ‘IJswater’ wordt enthousiast gepit en op het voor de Koning geschreven ‘Van de Regen naar de Zon´ wordt er weer aandachtig geluisterd. Met een fantastische, energieke versie van ‘Zo Niet Mij’ sluit Typhoon zijn optreden af. Typhoon is 100% energie en met zijn fantastische muziek weet hij anderhalf uur lang het publiek in Dolhuis te inspireren, enthousiasmeren, ontroeren en ontspannen. In het optreden van Typhoon komt al het goede van Nederland samen.

The Kik live @ Main Stage Bibelot Dordrecht 02-05-‘14

In 2011 stonden ze op Big Rivers, net begonnen maar duidelijk talentvol wisten ze het nieuwsgierige publiek op de houttuinen honderd procent te overtuigen. Niet heel gek dus dat ze een jaar later, in 2012, op hetzelfde podium terug te vinden, maar met flink meer publiek ervoor. Een paar maanden later mochten ze weer terug komen, ditmaal in een volgepropt dolhuis, dat ze volledig omver speelden. Nu is het tweede album, met de originele naam 2, uit en dat komen ze in Dordrecht laten horen, voor ongeveer twee keer zoveel man als anderhalf jaar geleden. In de Main Stage van Bibelot speelt Nederlands grootste Nederbeatband voor een bijna volle zaal; The Kik gaat er weer voor.

Maar eerst is het podium voor De Sp Aties, die met een oldskoolmix van Rock n’ Roll, Punk en Nederbeat het publiek opwarmen. Het is even wennen, maar de muziek van de Sp Aties is origineel, leuk en vooral erg bijzonder. Het trio bemand drums, gitaar en microfoon, wat een kale, simpele muzikale begeleiding oplevert, dat is echter niet negatief, want daardoor springt de zang er extra uit. En de poëtische, humoristische, rauwe teksten zijn misschien wel het beste wat de Sp Aties te bieden hebben. Samen met de schreeuwende gitaar en strakke drums levert dit erg aangename muziek op.

Dan mogen de vijf mannen van The Kik het podium betreden. De dag hiervoor presenteerden ze in Amsterdam (wat deze Rotterdamse band veel boegeroep opleverde) hun tweede album ‘2´ en dit is dus officieel het eerste clubconcert met het nieuwe album. En dat valt erg tegen. The Kik staat nog steeds voor de Catchy Vrolijke Nederbeat die zo kenmerkend was op het eerste album ‘Springlevend’, maar de ziel in de muziek is verdwenen. Op het tweede album probeert The Kik volwassener te klinken, een logische ontwikkeling voor een band, maar hierdoor verliest de band haar charme volledig. 

De teksten missen de originaliteit van de oudere nummers en de muziek voelt repetatief en afgezaagd. De oude nummers springen er daarom muzikaal enorm uit maar ook deze vallen lichtelijk tegen omdat de geluidsmix flink verknalt is vanavond. Toetsen zijn negentig procent van de avond niet te horen en ook de gitaar staat vaak te zacht. Zelfs de praatjes van frontman Dave von Raven tussen de nummers door, tot voorheen altijd een van de hoogtepunten van concerten van The Kik, vallen nu tegen. Von Raven probeert tijdens deze praatjes zo geforceerd grappig en rebels te zijn, (om te compenseren voor de volwassenere muziek?) dat het ontzettend ongemakkelijk wordt. De praatjes duren vaak een eeuwigheid en grappig worden ze bijna nooit. Hierbij komt dat The Kik ook nog chaotisch en niet te professioneel probeert over te komen, maar dat past niet bij een band van dit formaat. The Kik levert een zwaar ondermaats optreden af in Dordrecht, misschien moet de band haar draai nog vinden met het nieuwe album, maar zeker is dat The Kik nog een lange weg te gaan heeft om het niveau van voorheen weer te weten 

VOOR MEER FOTO'S CHECK: https://flic.kr/s/aHsjXXitYn

Kraak & Smaak + Koffie live @ Main Stage Bibelot Dordrecht 19-04-‘14

Dansen op zaterdagavond, wat wil je nog meer? Het kon vorige week in de Main Stage van Bibelot op de elektronische tonen van Kraak & Smaak en de Afrobeat van Koffie.

Eerst is het podium aan de jonge gasten van het Amsterdamse Koffie. De zes gasten zijn bekend in Dordrecht, zo stonden ze vorig jaar al op Big Rivers en in de DJS. Het is plezierig om ze terug te zien, want deze band is heerlijk om naar te luisteren. Het zestal staat met zichtbaar plezier muziek te maken en op de mix van Afrobeat, Jazz en Funk is het onmogelijk stil te blijven staan. De nummers van Koffie zijn divers en zitten goed in elkaar en al met al is Koffie een hele goede opwarmer.

Dan is het tijd voor het grote werk van Kraak & Smaak. Het trio is inmiddels alweer elf jaar bezig en presenteerden eind 2013 hun vierde album waarop te horen is dat de band met een omslag bezig is. Dit is ook goed terug te horen in dit optreden. Waar het tijdens hun optreden in Bibelot drie jaar geleden nog echt draaide om de Soul en Funk met een elektronisch sausje, begint die saus nu duidelijk steeds meer de overhand te krijgen. Op de Main Stage van het nieuwe Bibelot is de muziek van Kraak & Smaak meer veranderd in Funky House/Techno. Maar dit is geen slecht ding, Kraak & Smaak gaat met de tijd mee, en doet dit op fenomenale wijze. Samen met een zanger en zangeres verovert Kraak & Smaak in een paar minuten de zaal en weten ze iedereen aan het dansen te krijgen. De set bestaat vooral uit nummers van de laatste twee platen Chrome Waves en Electric Hustle maar ook de hits eerdere albums als Plastic People, Squeeze Me en Bobby & Whitney komen langs. Ondertussen blijft Kraak & Smaak als een trein doorgaan; Foutloos, strak en energiek. Alles aan dit optreden klopt, van het geluid tot de lichtshow, alles past goed in elkaar. Het publiek is euforisch en blijft na dertien nummers net zo lang schreeuwen totdat Kraak & Smaak nog drie nummers komt doen. Na Let’s Go Back, Get Loose en Dynamite zit het er dan echt op en kan iedereen moegedanst naar huis.

Voor meer foto's check: https://flic.kr/s/aHsjXvx9Gn