Op avonden zoals deze
toont Bibelot hoezeer het poppodium in een jaar tijd gegroeid is, sinds ze de
twee fantastische zalen in het energiehuis hebben. Want de Britse band
Architects kiest op zaterdagavond in Nederland niet voor Paradiso, de Melkweg,
Paard van Troje of 013, maar voor de Main Stage van Bibelot, waar ze samen met
Stray from the Path, Northlane en More than Life het dak vanaf blazen.
Helaas kan geen enkele avond alleen maar uit hoogtepunten
zijn. Elke avond heeft mindere onderdelen. Deze avond is dat Northlane. Deze
goedkope metalcoreband uit Sidney, Australië weet geen greintje originaliteit
te brengen. De nummers, die allemaal erg op elkaar lijken, voelen leeg en ongeïnspireerd.
Northlane sleept zich als het ware van de ene breakdown naar de andere, maar
ook deze worden vaak slecht en rommelig uitgevoerd. Gelukkig zijn ze na 25
minuten klaar zodat er omgebouwd kan worden voor Stray from the Path.
Na regen komt gelukkig altijd zonneschijn, in dit geval
verbeeld in de vier gasten van Stray from the Path. De New Yorkers zijn
inmiddels alweer 13 jaar aan de bak en hebben met hun nieuwste album Anonymous weer een prachtplaat neer
gezet. Hun mix van Hardcore en Alternative Metal doet denken alsof Backtrack en
Rage Against the Machine een baby’tje hebben gekregen. Dit maakt in combinatie met
hun zwaar maatschappijkritische teksten de nummers van Stray From The Path
ontzettend origineel en fris. De kracht, energie en agressie waarmee het
viertal en vooral frontman Drew York op het podium staat maakt het publiek
wild. Ondanks alles wat deze band in de afgelopen jaren bereikt heeft, blijft
Stray From The Path ontzettend down-to-earth en sympathiek. 
Het is pas vier dagen geleden dat hun nieuwe album Lost Forever//Lost Together uitkwam,
maar Architects weet het al op een manier te spelen dat recht doet aan de
plaat, die weer fantastisch is. Ondanks de grootte en reputatie van deze band
is ook weer ontzettend sympathiek. Het ontbreken van barrières in Bibelot
grijpt frontman Sam Carter meteen aan om iedereen uit te nodigen het podium op
te klimmen en in een zee van handen te duiken. Dit aanbod neemt het publiek
direct met beide handen aan en het hele concert lang zweven mensen over de
hoofden heen. Muzikaal gezien weet Architects het summum van de metalcore te
bereiken. Energiek, krachtig en tegelijkertijd ook groots, divers en origineel.
Daarnaast speelt het vijftal als een machine, geen nootje wordt gemist, alles
past in elkaar en de bandleden voelen elkaar perfect aan. Architects toont zich
een van de grootste namen in de huidige Metalcore scène, maar laat zich daar
niet door beïnvloeden en speelt een set met het enthousiasme van een band die
als eerst een show mogen headlinen. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten