Trap, een subgenre
van de elektronische muziek, wordt door critici nogal eens onderuit gehaald
vanwege de simpliciteit van de nummers, maar het is de afgelopen tijd razend
populair onder het grote publiek. Dat werd afgelopen vrijdag in Bibelot
dubbel-en-dwars bewezen. In de grote zaal stonden namelijk de drie heren van
Yellowclaw, de grootste Trap dj’s van Nederland en ook internationaal een
vooraanstaand trio, die niet alleen de volledige zaal uitverkocht wisten te
krijgen, maar ook van achter tot voor los wisten laten gaan.
Terwijl de eerste mensen om tien uur binnenstromen worden de
eerste tracks al de zaal ingeslingerd door de Dordtse DJ Wessel S. Het feest
gaat echter pas echt goed los als rond een uur of elf de Rapper Ronnie Flex het
publiek echt goed op mag gaan warmen. En hier gaat het meteen fout. Want ja, de
vibe is goed, het publiek heeft het meteen naar de zin, maar kwalitatief gezien
is Ronnie Flex echt ruk. Zijn optredens staan er bekend om erg energiek en
opzwepend te zijn. Dat is ook zeker waar, Ronnie Flex en zijn vriendjes staan
te springen op het podium alsof het een stel ADHD’ers aan de Speed zijn. Helaas
vergeten ze hierbij nogal eens dat ze ten eerste op het podium staan om te
rappen. Hiphop technisch komen Ronnie Flex en een van zijn andere MC’s echt veel
te kort. Alleen de derde MC weet qua hiphop interessant te klinken. Voor het
overgrote deel zijn de raps trouwens amper te horen omdat de opzwepende
trap/brostep beats veel te hard staan. Maarja, het voordeel daaraan is dat het
publiek niet hoeft aan te horen hoe slecht de teksten van Ronnie Flex eigenlijk
zijn of hoe erg zijn nummers op elkaar lijken. Het enige goede aan het optreden
van Ronnie Flex is de energie die van het podium afkomt, die zorgt ervoor dat
het publiek de rest voor lief neemt en al lekker los gaat.
Dan is het tijd voor Yellowclaw. Het is aangenaam om te zien
dat dit DJ duo met Bizzey wel een MC van niveau op het podium hebben staan.
Eentje die het publiek ophitsen en ondertussen wel goed blijft rappen. Helaas
houdt het qua positieve punten ook daar op voor Yellowclaw. Het is voor twee DJ’s
die over heel de wereld bekend zijn wel erg mager om maar met twee tracks
tegelijk te draaien. En alles wat uit de speakers komt is wel goed, er zitten
geen foutjes in, maar van een erg hoog niveau is het niet bepaald. Maarja met
Trap tracks is dan ook niet heel veel bijzonders te doen. Maar het meest
absurde aan de set is misschien wel het publiek. Als je een doof persoon naar
het publiek zou laten kijken zou diegene denken dat hij bij een concert van een
goede hardrockband staat. Het publiek gaat los in een moshpit van een grootte
die in het nieuwe Bibelot nog niet is voorgekomen. Het doet pijn om te zien
hoeveel mensen er los gaan op een simplistisch genre als Trap, terwijl bij de
beste rockbands in Bibelot de zaal vaak nog niet half gevuld krijgen. Yellowclaw
zet een nieuwe standaard neer voor hoe een publiek op te zwepen in Bibelot,
maar als concertliefhebber vraag je je wel af waar het heen gaat met het
concertwereldje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten