maandag 31 maart 2014

Northcote 2014 @ Energiehuis Dordrecht 29-03-‘14


Afgelopen zaterdag trok hardcore-punk liefhebbend Nederland massaal naar Dordrecht voor het hoogtepunt van dit voorjaar, Northcote 2014. Na de uitverkochte editie vorig jaar in de oude Popcentrale besloot organisator Harbor Bookings het dit jaar een stuk groter aan te pakken met twee zalen en 23 bands. En met weer het grote rode ‘sold out’ op de poster is Northcote goed op weg om echt het grootste hardcore-punk festival van Nederland te worden.

En ook dit jaar maakt Northcote de beloftes weer dubbel en dwars waar. De sfeer is goed. Het bruist in het Energiehuis met publiek dat uit alle windstreken komt. Er wordt naast Nederlands volop Vlaams, Duits en Engels gesproken. Mensen komen overal vandaan op dit festival af en allemaal maar met een doel, de hardste Hardcore bands van het moment checken. En die weet Harbor in grote mate te bieden. Dat is misschien wel het beste en knapste van Northcote, het ontzettend degelijke programma. Geen van de 23 bands valt echt buiten de boot qua niveau. Wel is het programma erg divers. Van Smooth tot Heavy Hardcore tot crossovers met Trashmetal, alles is te horen op Northcote. Wat waren onze hoogtepunten? Check het hieronder!

Beste band:
Net zoals vorig jaar kan dat er maar een zijn. Onze oosterburen van Risk It. Tussen Code Orange Kids en Twitching Tongues door weet deze band de Talent Stage volledig op z’n kop te zetten. Op de zijkanten van het podium stikt het van de fotografen, want als je sing-a-long’s wilt fotograferen dan moet je bij dit optreden zijn. De passie, kracht en energie waarmee deze band uit Dresden hun nummers speelt is ongeëvenaard. Met een paar sterke speeches weet frontman Gregor zoals altijd zijn publiek te inspireren en het volgende nummer nog harder tekeer te laten gaan.

Grootste verassing:
Iedereen die zaterdag in het energiehuis was voor Northcote kent dé Female-Fronted Hardcoreband WOLFxDOWN, maar een minder groot deel weet dat er nog eentje staat op deze editie van Northcote, Bitter Verses. Het is dan ook niet heel druk in de Power Stage als deze band halverwege de middag het podium beklimt. Hier trekken ze echter weinig van aan en zetten een show neer die staat als een huis. De rauwe, diepe stem van Vocaliste Caro sluit perfect aan bij de Duistere, licht experimentele Hardcore die Bitter Verses maakt.

Veelbelovend:
Opnieuw een Duitse band, Dogchains. Het optreden van dit vijftal voelt fris en wordt erg goed ontvangen bij het publiek. De mix van Modern Hardcore met Youth Crew invloeden klinkt lekker en met hun nieuwe 7” ziet het er veelbelovend uit voor deze band.

Nederlandse trots:
Naast veel Duitse en Engelse bands staan er ook een flink aantal Nederlandse bands op de planning voor deze editie van Northcote. Maar er is er een die met kop en schouders boven alle anderen uitkomt, Hawser. De Dordtse band wordt nog steeds elk concert beter. Vocalist Stijn van ’t Land ontpopt zich meer een meer tot een fantastische, diverse en ontzettend krachtige Frontman. De beakdowns van Hawser worden alleen maar harder en tijdens hun optreden op Northcote 2014 wordt de Talent Stage volledig met de grond gelijk gemaakt.

Wat ging er mis:
Het is fantastisch om te zien hoe weinig er mis ging bij zo’n grote productie als Northcote inmiddels is. De sfeer was de hele dag enorm gemoedelijk en, in tegenstelling tot vorig jaar, ditmaal geen massaal afzeggen van bands. Het enige smetje op deze dag was een ongeluk tijdens het begin van de set van de Belgische band Redemption Denied, waar een ambulance aan te pas moest komen en de zaal ontruimd voor moest worden. Dit werd echter heel goed en snel opgelost en uiteindelijk kon Redemption Denied hun show gewoon afmaken, en begon de volgende band, WOLFxDOWN met maar slechts 10 minuten vertraging. Ook goed nieuws vanuit het ziekenhuis, de persoon die met werd afgevoerd met ambulance mocht savonds het ziekenhuis alweer verlaten.


Voor een interview met organisator en oprichter van Harbor Bookings en Northcote, Patrick Batenburg, check Gett Magazine #3, overal in de Drechtsteden gratis verkijgbaar!
Follow my blog with Bloglovin

zondag 30 maart 2014

Architects, Stray From The Path +2 live @ Main Stage Bibelot Dordrecht 15-03-‘14

Op avonden zoals deze toont Bibelot hoezeer het poppodium in een jaar tijd gegroeid is, sinds ze de twee fantastische zalen in het energiehuis hebben. Want de Britse band Architects kiest op zaterdagavond in Nederland niet voor Paradiso, de Melkweg, Paard van Troje of 013, maar voor de Main Stage van Bibelot, waar ze samen met Stray from the Path, Northlane en More than Life het dak vanaf blazen.

Helaas kan geen enkele avond alleen maar uit hoogtepunten zijn. Elke avond heeft mindere onderdelen. Deze avond is dat Northlane. Deze goedkope metalcoreband uit Sidney, Australië weet geen greintje originaliteit te brengen. De nummers, die allemaal erg op elkaar lijken, voelen leeg en ongeïnspireerd. Northlane sleept zich als het ware van de ene breakdown naar de andere, maar ook deze worden vaak slecht en rommelig uitgevoerd. Gelukkig zijn ze na 25 minuten klaar zodat er omgebouwd kan worden voor Stray from the Path.

Na regen komt gelukkig altijd zonneschijn, in dit geval verbeeld in de vier gasten van Stray from the Path. De New Yorkers zijn inmiddels alweer 13 jaar aan de bak en hebben met hun nieuwste album Anonymous weer een prachtplaat neer gezet. Hun mix van Hardcore en Alternative Metal doet denken alsof Backtrack en Rage Against the Machine een baby’tje hebben gekregen. Dit maakt in combinatie met hun zwaar maatschappijkritische teksten de nummers van Stray From The Path ontzettend origineel en fris. De kracht, energie en agressie waarmee het viertal en vooral frontman Drew York op het podium staat maakt het publiek wild. Ondanks alles wat deze band in de afgelopen jaren bereikt heeft, blijft Stray From The Path ontzettend down-to-earth en sympathiek.


Het is pas vier dagen geleden dat hun nieuwe album Lost Forever//Lost Together uitkwam, maar Architects weet het al op een manier te spelen dat recht doet aan de plaat, die weer fantastisch is. Ondanks de grootte en reputatie van deze band is ook weer ontzettend sympathiek. Het ontbreken van barrières in Bibelot grijpt frontman Sam Carter meteen aan om iedereen uit te nodigen het podium op te klimmen en in een zee van handen te duiken. Dit aanbod neemt het publiek direct met beide handen aan en het hele concert lang zweven mensen over de hoofden heen. Muzikaal gezien weet Architects het summum van de metalcore te bereiken. Energiek, krachtig en tegelijkertijd ook groots, divers en origineel. Daarnaast speelt het vijftal als een machine, geen nootje wordt gemist, alles past in elkaar en de bandleden voelen elkaar perfect aan. Architects toont zich een van de grootste namen in de huidige Metalcore scène, maar laat zich daar niet door beïnvloeden en speelt een set met het enthousiasme van een band die als eerst een show mogen headlinen. 

donderdag 20 maart 2014

Maison du Malheur live @ Power Stage Bibelot Dordrecht 14-03-‘14

Het is een veel voorkomende verschijning, bands die teruggrijpen naar het verleden. Terug naar de 80’s disco of de 60’s psychedelica. Maar verder dan de Tweede Wereldoorlog gaan de meeste bands niet terug. Maar ook voor 1940 werd er leuke muziek gemaakt, zo bewees Maison du Malheur afgelopen vrijdag in Bibelot.

Voordat de Pre-War Bluesband Maison Du Malheur de zaal komt vermaken is het eerst de beurt aan twee Singer-Songwriters, te beginnen met Tom Gerritsen, op het podium The T.S. Eliot Appreciation Society, een Utrechtse indie-folk troubadour. In de nog rustige zaal speelt de lange zanger zijn betoverende liedjes. Zichzelf fantastisch begeleidend, Tom Gerritsen speelt tokkelend zowel bass als melodielijnen op gitaar, zingt hij met een fijne, rustige stem mooie folkliedjes. De nummers voelen vertrouwd en toch soms met een zweem van experimentele muziek. Het optreden in het geheel is soms een beetje knullig, zo kan Tom zijn mondharmonica niet vinden, maar dit heeft ook wel zijn charmes. Het is erg zonde dat het weinige publiek dat er is, zo hard staat te praten dat ze duidelijk boven het publiek uitkomen, want dat doet onder voor de fijne liedjes die The T.S. Eliot Appreciation Society ten gehore brengt.

De tweede Singer-Songwriter komt van wat verder weg dan Utrecht. Milwaukee, Wisconsin is de woonplaats van Joseph Huber. Deze folkzanger is als het ware een one-man-band, met zijn koffer als bassdrum, zijn tamboerijn, mondharmonica en natuurlijk gitaar en stem. De muziek die de Amerikaan uit de speakers laat klinken is een stuk traditioneler dan die van Tom Gerritsen. Authentieke Amerikaanse Folk/Bluegrass speelt Joseph Huber. Terwijl alle ledematen tegelijk druk bezig zijn produceert hij heerlijk ontspannen liedjes. Dankzij zijn rustige nummers, Amerikaanse stem en mondharmonicaspel heeft Huber wel iets weg van Bob Dylan, en dat is helemaal niet vervelend om naar te luisteren.


Dan is het tijd om de tijdmachine te nemen naar ouder tijden voor Maison Du Malheur. Deze zevenkoppige band onder leiding van J.P. Mesker laat de honkytonk piano’s, krakende blazers en swingende danspassen terugkeren. Dankzij het ouderwetse accent van zanger/gitarist Mesker voelt het direct alsof je je in het zwart-wit tijdperk bevindt. De dartelende vingers op de piano, de donderende tuba en de bezeten drummer zorgen ervoor dat je je voeten niet stil kan houden als Maison du Malheur begint te spelen. Leuk om te zien is hoe alle bandleden echt een eigen persoonlijkheid hebben, wat bijdraagt aan de entertainment value op het podium. Daarnaast hebben de bandleden, ondanks dat de zaal niet bijzonder goed gevuld is, het duidelijk naar hun zin, hierdoor komen de bluesnummers nog beter en energieker uit de verf. Deze nummers worden in een breed scala aangeboden, van super ontspannen tot extreem dansbaar, Maison Du Malheur heeft het allemaal te bieden. 
VOOR MEER FOTO'S CHECK: http://flic.kr/s/aHsjV36YqS


maandag 17 maart 2014

Big Rivers Indoor @ Bibelot Dordrecht 08-03-'14

Het echte festival is nog maanden weg, maar het eerste festivalgevoel voor Big Rivers 2014 kwam vorige week zaterdag al op tijdens Big Rivers indoor in Bibelot. In twee zalen en de poplounge werd de Big Rivers sfeer naar binnen gehaald. Het scala aan bands is deze avond net zo breed als op het buitenfestival zelf. Van jazz tot coverbands, van blues tot rock, alles komt wel een keer langs op de Main of Powerstage. Daarnaast is er voor de dansliefhebbers in de Poplounge een Silent disco.

Rond een uur of half negen komen de mannen van The Vagary op. De vier Amsterdammers nemen het publiek, dat de zaal erg goed vult, mee naar het podium op de houttuinen met hun Indie/Brit-Rock. De muziek is vrolijk, de bandleden enthousiast en spontaan. Wat vooral erg opvalt bij dit viertal is de sound die ontzettend Brits is, iets wat maar weinig Nederlandse bands lukt. De muziek doet denken aan bands als Kaiser Chiefs. The Vagary is een perfecte festivalband, dansbaar, vrolijk en energiek.

En van een indie bandje sta je dan zo bij een Simple Minds coverband en een paar minuten later bij een Bluesband, net zoals op het echte Big Rivers. In dit geval Erik Ankone met zijn band. Dikke blues laten zij uit de speakers blazen. Erik en zijn vijfkoppige band spelen blues zoals hij ooit ontstaan is op de akkers bij de slaven. Met rauwe stem, huilende gitaar, stuwende bas en schelle saxofoon en vooral heel veel enthousiasme weet hij het publiek goed op te zwepen. Erik Ankone heeft een band samengesteld van fantastische muzikanten die als botsauto´s tegen elkaar inspelen wat een orkaan van energie veroorzaakt. Erik en zijn band laten het publiek voelen dat de blues iets natuurlijks is, iets dat bij iedereen diep vanbinnen zit.


Daarna wordt er in de Power Stage ruimte gemaakt voor de mannen die een jaar terug de eerste band waren die in de grote zaal van Bibelot speelden. Trenchcoat is na een jaar terug maar dit keer dus een zaaltje kleiner, en een paar tandjes viezer. Als de zeven koppige swingband begint te spelen wordt je teruggetrokken naar de tijd van de drooglegging waar in een illegaal drankcafe deze zeven nette jongens veranderen in de smerigste jazzmuzikanten. En die muzikanten weten het publiek vanaf het eerste nummer aan het dansen te zetten. Niet heel gek want Trenchcoat swingt als een malle. De muziek van het zevental klinkt vintage zonder ouderwets te zijn. Trenchcoat krijgt zowel jong als oud aan het dansen en maakt van hun optreden op Big Rivers indoor een wild feestje.

Tenslotte is het de beurt aan de Dordtse mannen van Tantrum om de avond in de Power Stage met een knaller af te sluiten. Voor deze gelegenheid heeft de Grunge band een uur aan nummers van Nirvana, een band die van grote invloed is geweest op de bandleden, ingestudeerd. En aan de hand van die nummers laat Tantrum horen wat een fantastische band het eigenlijk is. De covers van Nirvana worden op fenomenale wijze uitgevoerd. Toen Kurt Cobain een eind aan zijn leven maakte was ik nog niet eens geboren, maar de vier mannen van Tantrum laten horen dat de muziek van Nirvana tijdloos is. Door de combinatie van passie voor de muziek en een hoog speelniveau weet Tantrum de nummers perfect te presenteren. En het publiek geniet hier overduidelijk van, het schreeuwt mee, springt mee en pogot mee alsof Nirvana daar zelf staat te spelen.


Big Rivers Indoor was een doorslaand succes. Leuke bands, over het algemeen een goede sfeer, volle zalen en vooral heel veel vrolijkheid en festivalgevoel. Misschien voor de volgende editie nog een skaband erbij om het plaatje echt helemaal compleet te maken, maar wij zeggen met volle overtuiging, volgend jaar weer! En over een paar maanden natuurlijk gewoon weer de buiteneditie, met in ieder geval Great Queen Rats, Band Zonder Banaan en een Beatles coverband, want dat zijn de eerste namen die, tijdens Big Rivers Indoor, aangekondigd werden. 

maandag 10 maart 2014

Mark Bogert live @ Power Stage Bibelot Dordrecht 28-02-‘14

Albumpresentaties zijn altijd leuk. Al is het alleen al maar omdat de zaal dan lekker vol staat met vrienden, familie en andere geïnteresseerden. Daarnaast is het ook altijd een erg leuke manier om erachter te komen wat er wel niet allemaal voor talent uit de regio komt. En laat Mark Bogert dit de presentatie van zijn album A Story In Parts nou ook nog combineren met een schreeuwende gitaren en instrumentale rock, alle facetten voor een avondje fijne muziek dus.


Als de zeskoppige band van Mark Bogert het podium op komt staat het lekker vol in de zaal. En ook op het podium staat een bont gezelschap. Mark heeft een band samengesteld van jong en oud, man en vrouw, de artiesten die het beste bij hem passen en het best om zijn gitaar heen vormen. Want daar gaat alle aandacht naar uit. De gitaar vervangt de zang en soleert er ondertussen ook nog voortdurend op los. Mark Bogert speelt zijn lijnen met een onwaarschijnlijke perfectie en jaloersmakend gemak. De sound die hij en zijn band hiermee produceren is rock met een zweem van muziek die je tegenkomt in Japanse series en games. Dit is niet de meest toegankelijke muziek en is ook echt een sound die je specifiek moet liggen, maar als dat zo is dan is Mark Bogert fantastisch. Het fenomenale gitaarspel en het afwisselen van rustigere en hardere nummers maakt zijn muziek divers en houdt het interessant. Met zijn gitaar weet Bogert een verhaal te vertellen, en op zo’n sterke manier dat je het als het ware gewoon voor je ziet. Ook wordt Mark Bogert versterkt door een erg goede band die, ook al staan ze vaak wat op de achtergrond, er toch echt bij horen.

Voor meer foto's check: http://flic.kr/s/aHsjU2qQ5Z

dinsdag 4 maart 2014

F live @ Power Stage Bibelot Dordrecht 22-02-‘14

F, na de zangeres zonder naam waarschijnlijk de kortste naam in de Nederlandse popindustrie. Maar hun muziek is niet zo simpel als hun naam. Een mix van Funk, Hip-Hop en Rock brengt deze Haagse band. En dat is een succes-F-ormule voor een groot F-eestje en heel veel F-un, dat lieten ze vorige week zaterdag in de Power Stage van Bibelot.


Ondanks wat op het kaartje staat is er geen Support act voor F, en dus is het eerste uur in de Power Stage nogal saai, maar gelukkig stroomt de zaal redelijk vol en als het optreden om half 10 eindelijk (een uur te laat) is het lekker druk in de zaal. 
Alle irritaties over het eerste uur vervagen als sneeuw voor de zon als de vier bandleden van F het eerste nummer inzetten. Hip-Hop met een live band, dat is altijd al leuk, maar het type Hip-Hop dat F maakt, maakt het allemaal nog een stuk leuker. De mix van Funk en Hip-Hop met hier en daar uitschieters naar de Rock is fantastisch. Relaxed, maar toch energiek, de perfecte mix voor een feestje. En dat maakt F van dit optreden. De bandleden hebben er zin in, het publiek heeft er zin in en zo weet F met 16 tracks eindelijk weer een goed Hip-Hop optreden in Bibelot neer te zetten. Tracks als Fris en Fruitig klinken als een kind van De Jeugd van Tegenwoordig en Rage Against The Machine, maar bij nummers als Fighting Crime lijkt Tom Morello weer iets geflikt te hebben met James Brown. Ook weet F de brug tussen Engels- en Nederlandstalige teksten moeiteloos te slaan, zonder dat het irriteert of ook zelfs maar opvalt. 
De combi van Hip-Hop en Funk is ook lekker, omdat de Funk de negatieve randjes van Hip-Hop afhaalt en de Hip-Hop de Funk nog energieker maakt. F is een Feestje, zowel om te springen als om te ontspannen en geeft je direct weer zin in het festivalseizoen.

VOOR MEER FOTO'S CHECK: http://flic.kr/s/aHsjTA38Su

zondag 2 maart 2014

Heavylight live @ Power Stage Bibelot Dordrecht 21-02-‘14

Vorig jaar stonden ze al eens in Bibelot om de leerlingen van de CKV dag in Dordrecht te entertainen. Nu zijn ze terug, maar dit maal voor het grote publiek. De presentatie van het eerste album staat op de planning, en de bandleden hebben er zin in. Heavylight.


Heavylight, de vierkoppige band uit Rotterdam gaat als een speer.  Er zijn pas 3 nummers uit, maar die nummers vallen erg goed bij het grote publiek. De Power Stage staat dan ook lekker vol als Allart, Dylan, Sander en Jerry het podium op komen. Door de drukte van het maken van een album is dit pas hun eerste optreden van 2014, en ze hebben er zichtbaar enorm veel zin in. Als het eerste nummer wordt ingezet valt meteen op dat dit niet zomaar vier muzikanten zijn die ergens in een kast een stoffig instrument hadden staan, dit zijn vier topmuzikanten die weten wat ze doen. Dit valt te merken doordat de nummers van een erg hoog niveau zijn en technisch erg begaafd. Ook is de band erg goed op in elkaar ingespeeld en wordt alles strak en zonder foutjes ten gehore gebracht. 
De muziek is een mix van poprock, die soms lichtelijk nijgt naar punk-popbands als All Time Low en Paramore. De energie en enthousiasme van de band maakt de nummers aantrekkelijk, maar als je naar de nummers op zich kijkt is Heavylight wel terug te brengen tot het standaard radiobandje. Heavylight wordt nooit echt bijzonder, nooit echt origineel. Erg typisch daarvoor is ook het gebruik van Dubstep in een nummer. Het genre, dat het afgelopen jaar toch al flink op zijn retour leek, staat groot in de beschrijving van Heavylight, maar komt dus maar in een nummertje terug, en ook daar wordt het er met de haren bijgesleept. Had erg leuk kunnen zijn, als het 5 jaar geleden was gedaan, voordat elke andere popband het al deed. 

Ook probeert Heavylight met breaks en bridges een soort alternative-rock sfeer te krijgen, maar deze omschakelingen zijn niet dissonant genoeg om echt alternatief te worden. Zo blijft Heavylight dus een radiobandje. Maar wel een waarbij het echt geen probleem is om naar te luisteren en met alle facetten om een grote hit in Nederland te worden.