“De zwarte doos is rood” interview met BlackBoxRed op Big Rivers

Foto's van optreden in Bibelot dit voorjaar
©Sound of Dordt

Dit voorjaar verraste de band BlackBoxRed ons volledig. In het voorprogramma van Claw Boys Claw speelden zij een van de meest energieke optredens van dit seizoen. Wij waren dus ook aangenaam verrast om dit grungeduo op het programma van Big Rivers te zien verschijnen. Voor hun optreden op de zaterdag van Big Rivers spraken wij met deze Friese band.

Welkom in Dordrecht op Big Rivers, wie en wat is BlackBoxRed precies?

Eva: Met z’n tweeën zijn wij nu 3 jaar bezig in BlackBoxRed. Ik, Eva op zang, gitaar en toetsen en Stefan op drums.

Drie jaar geleden zijn jullie dus ontstaan? Hoe kwamen jullie bij elkaar?

Eva: We maakten beide al eerder muziek. We kenden elkaar al en toen we een keer samen repeteerden voelden we meteen dat het heel goed pastte.

Stefan: We zijn toen samen meer gaan repeteren en dat ging goed, zo ontstond BlackBoxRed.

Hoe kwamen jullie op de naam BlackBoxRed, wat betekend het?

Eva: Het komt er eigenlijk op neer dat de Black Box, de zwarte doos in het vliegtuig eigenlijk helemaal niet zwart is. De zwarte doos is rood, vandaar dus.

Hoe zouden jullie je eigen muziek omschrijven?

Stefan: We omschrijven het zelf als dansbare Grunge.

Eva: Het is breed, hard en dansbaar.

Welke bands hebben jullie geïnspireerd om tot dit genre te komen?

Eva: Bands zoals The Death Weather

Stefan: Ja, maar ook wel muziek zoals Crystal Castles maakt. De energie die dat soort bands hebben is erg terug te vinden in onze muziek.

Jullie hebben onder andere opgetreden op Eurosonic Noorderslag en Lowlands en met bands als The Blood Red Shoes en Claw Boys Claw gespeeld. Wat is in de 3 jaar dat BlackBoxRed bestaat hetgene wat jullie het meest is bijgebleven?

Eva: Voor mij een aantal tours. De tour met Claw Boys Claw was heel bijzonder. Ook de tour door Schotland was fantastisch.

Stefan: Door het buitenland touren is zo’n mooie ervaring.
Eva: Onze tour met Claw Boys Claw eindigde in Paradiso, dat is wel een van de meest vetste optredens die we gedaan hebben.

Jullie eerste full-length album komt eraan toch? Mogen jullie de naam al verklappen? En wanneer kunnen we hem beluisteren?

Eva: De naam is nog geheim, maar hij komt begin oktober uit.

Hoe gaat dit album verschillen van jullie EP “Battle the Sparrows?”

Eva: Het album heeft denk ik meer ruimte. Het is even hard, met dezelfde energie als Battle the Sparrows, maar het is breeder.

Stefan: Het klinkt volwassener. Het was ook een mooie ervaring op de plaat op te nemen. We zaten in een heel bijzondere omgeving. De opnames werden gedaan in een 17^e eeuws landhuis. Op een moment raakten we zelfs ingesneewd. Ik denk dat de vibe van dat oude, creepy huis en het afgesloten zijn van de buitenwereld ook wel ergens op het album terug te vinden zijn.

Was jullie optreden met Claw Boys Claw dit voorjaar jullie eerste optreden in Dordrecht?

Stefan: Ja, voor ons was dit de eerste keer om in Dordrecht te spelen.

Wat vonden jullie ervan? Hoe is het om in Dordrecht op te treden en hoe beviel Bibelot?

Stefan: Het was leuk om hier op te treden. Het gebouw was fantastisch, nog helemaal nieuw. Ook was alles voor het optreden goed geregeld.

Hadden jullie al eens van Big Rivers gehoord?

Eva: Nee, het is helemaal nieuw voor ons.

Wat vinden jullie ervan?

Eva: Het ziet er super gezellig uit. We hebben net al een rondje gelopen, heel tof!

Hebben jullie een beetje zin in het optreden? Wat verwachten jullie ervan?

Eva: We hebben er super veel zin in, we hebben al even opgebouwd daarnet, dan begint het altijd wel te kriebelen.
Stefan: En we verwachten heel veel mensen die heel veel bier gaan drinken hahaha.

Hoe zien jullie komende maanden eruit? Gaan jullie touren? Festivals?

Eva: We hebben een aantal festivals op de planning staan, onder andere het Valkhof festival en Welcome to the Village. Verder nog meer festivals in Nederland en Duitsland.
Stefan: Ook zit er een videoclip aan te komen en zo werken we langzaam naar de Album release toe.

Wat zijn jullie toekomstdromen?

Eva: Heel veel touren, in binnen- en buitenland.
Stefan: Een platina album en samenwerken met Justin Bieber.
Eva: Haha ja samenwerken met grote en coole artiesten lijkt me wel heel vet.

Big Rivers Muziek zondag 14-07-’13

Russkaja ©Jasper Plukhooij

De derde en laatste dag van Big Rivers is aangebroken. De topdag met de beste en meest uiteenlopende namen, van Nederreggae tot Alternative Rock en van Ska tot Mestizo. En naast de muziek natuurlijk weer dezelfde vrolijkheid, plezier en energie die er de afgelopen dagen ook was.

De dag begint op het kleine podium van ’t Zottekot met rockabillyband the Midgets. Slechts 16 jaar en jonge, maar ze nemen het publiek zeker vijftig jaar terug in de tijd. De sound van dit kwartet is ontzettend goed, heel volwassen en zeer authentiek. Eigenlijk het volledig tegenovergestelde van de andere jonge band op Big Rivers dit jaar, the Funky Organizers. Waar dat trio hun klassieke funk mixten met modernere genres en elementen blijven the Midgets heel erg bij de basis. Deze basis voeren ze wel tot een zeer hoog niveau op. Het enige wat op deze jonge band aan te merken valt is dat de solo’s nog ietwat braaf en simpel zijn en het einde van de nummers die vaak afgeraffeld klinken. Deze dingen zullen er echter met de tijd wel uitgaan en dan staat hier een band met heel veel potentie. The Midgets, een band met muziek uit het verleden die de toekomst gaat veroveren.

Na the Midgets is het door naar de drukkerij jonkheer/dordt centraal stage spelen Doe Maar Na. En ja, zoals de naam al suggereert is dit inderdaad een Doe Maar coverband. Op een volgepakt en zonnig grote kerkplein weet deze band Doe Maar te doen herleven. Alle grote hits komen voorbij. Doe Maar Na laat de nederska en nederreggae klinken zoals Doe Maar dat deed. Hoewel alles heerlijk klinkt besluiten wij toch maar weer ergens anders te gaan kijken want het publiek is ons wat te passief.

Dan maar naar Walter’s Stage, daar is altijd wel wat te beleven en kan je verrast worden. Zo ook vandaag. Lost in LA staat al een tijdje op het podium bij de houttuinen. Deze band die normaal gesproken bestaat uit een trio op gitaar, bas en drums wordt vandaag aangevuld met een toetsenist en tweede zangeres en later ook nog met een celliste. Ballads en rocksongs wisselen elkaar af, maar alles klinkt heerlijk, zeker met het zonnetje erbij en een koud pilsje in de hand.

Publiek bij Russkaja © Jasper Plukhooij

Dan blijven we ook maar meteen even bij Walter’s Stage staan voor Weissmuller. En dat is een goede keuze geweest. Deze drie mannen (waarvan twee uit ons mooie Dordrecht komen) brengen een keiharde uitbarsting van energie en rock. Tijdens de nummers krachtig, tussen de nummers door gek en vrolijk, Weissmuller weet hoe ze een showtje neer moeten zetten. De songs zijn afwisselend en zitten heel goed in elkaar. Zowel gitaar als bas als drums hebben gecompliceerde partijen en ook de diepe stem van zanger Leo van Setten klinkt heerlijk. Ze weten ook nog iemand uit het publiek zo ver te krijgen om een paardenmasker aan te trekken en voor het podium te gaan dansen. Helaas is dit wel (onterecht) het enige moment dat er gedanst wordt. Weissmuller geeft een heerlijk optreden en we hopen ze nog vaak in Dordrecht te zien.

Publiek bij Russkaja © Jasper Plukhooij

Dan wordt er weer omgebouwd op Walter’s Stage en dus piepen wij even langs een rij huizen en staan we weer bij de Dordt Centraal / Drukkerij Jonkheer Stage. Daar zijn the Skadillacs al eventjes bezig maar nog lang niet van plan te stoppen. Waar bij Doe Maar Na het publiek nog wat passief was staat het nu volop te skanken. Het kan ook niet anders op de aanstekelijke muziek van deze skacoverband. Het optreden is een aanhoudende achtbaan van energie. Verscheidene skabands passeren de revue en overal wordt er uit volle borst meegeschreeuwd en gezongen. Het doet dan ook pijn als we na iets meer dan een half uur ons los moeten rukken van deze ska attractie. Maar het volgende optreden wacht op Walter’s Stage.

Soul Sister Dance Revolution © Jasper Plukhooij

En wat voor een, Soul Sister Dance Revolution. De naam begint steeds vaker op te duiken, festivals, tijdschriften, overal komt de naam langs. Hier op Big Rivers komen ze aan Dordrecht laten zien waarom. En al gauw wordt duidelijk dat hier de nieuwe grote alternative rock band van Nederland staat. Deze band zal hoogstwaarschijnlijk degene zijn die de volgende naam gaat zijn in het rijtje De Staat – Go Back To The Zoo – Handsome Poets – Kensington. Soul Sister Dance Revolution is fris, enthousiast en vooral ontzettend rock ’n roll.

Soul Sister Dance Revolution © Jasper Plukhooij

Dit vijftal kan van catchy naar groovende hardrock in een nummer. De muziek werkt verslavend, als je het eenmaal hoort, dan wil je alleen maar wilt. Met hun eigenzinnigheid en enthousiasme kunnen de mannen van Soul Sister Dance Revolution een echte revolutie teweeg brengen in Nederland en zich voorgoed bij de grote namen van de nederrock plaatsen. Hier op Big Rivers zijn ze in ieder geval hèt hoogtepunt van het hele weekend.

En dan is het helaas alweer tijd voor het laatste optreden van het festival, maar wat voor een, TenTemPiés. Het lijkt wel alsof het Big Rivers publiek de laatste energie die ze nog hebben er uit willen dansen op de Dolderman Stage. En nergens kan dat beter dan op deze half Nederlands half Chileense band. Een mix van Ska, Reggae, Latin, Rock en nog veel meer die een beetje doet denken aan de Mestizo van Manu Chao. Dus dat wordt al gauw een feestje in het publiek waarbij iedereen op en neer gaat.

Maar TenTemPiés is meer dan een feestband. De zeven bandleden brengen ook een boodschap. Een boodschap van vrede en vriendschap, maar ook van het feit dat het niet overal in de wereld zo goed gaat als hier en het zo´n feest is als op Big Rivers. En daarmee is deze band ook een mooie afsluiter van een heel mooi festival. Wat een geweldig weekend, geweldige bands, geweldige sfeer. Big Rivers, tot volgend jaar!

Jasper, ontzettend bedankt voor de prachtige foto's. Check die gozer op Flickr! http://www.flickr.com/people/jasperplukhooij/

Big Rivers Muziek zaterdag 13-07-'13

Publiek tijdens Russkaja ©Jasper Plukhooij

Na wakker geworden te zijn na een nacht vol ska en bier is het opnieuw kleurrijke kleding aan, kettingen om (voor zover die niet kwijtgeraakt zijn in de afgelopen nacht), programmaboekje op zak en de binnenstad in. Tijd voor dag twee van Big Rivers!

De zaterdag begint rustig. Drie popschool bands van hoog niveau, Boobytrap, Dew Drops en Flabbergasted warmen de Dolderman stage op terwijl een andere band van cultuurcentrum To Be, ToBe Jazzed, de jazz weer aanzwengelt op de Sena Summerjazz Stage. Bij de grote kerk op de Dordt Centraal/Drukkerij Jonkheer Stage is het alweer een drukte van jewelste voor Ameezing.

Straight Unicorn ©Jasper Plukhooij

Dan wordt de rustige middag opeens ruw verstoord door de schreeuwende gitaren van Straight Unicorn. Op de Dolderman Stage. Het idee van deze band is leuk, de energie is er ook, maar de uitvoering is gewoon niet voldoende. Tijdens de nummers wisselt het tempo constant, dan weer vertragen ze, dan weer versnellen ze, waaruit blijkt dat de drummer niet capabel is zijn partij goed te spelen. Ook raken de gitaristen soms de weg kwijt in hun riffjes. Hierdoor klinken de nummers van Straight Unicorn rommelig en onduidelijk, wat jammer is omdat als het wel goed loopt hier gewoon een goede rockband staat. De muziek is spannend, complex en fris, de zang zoals hoort in een rockband. Op de nummers is niks aan te merken, maar de in de uitvoering komen ze vandaag tekort. Het lijkt erop dat ze hun dag niet hebben.

© Jasper Plukhooij

Dus maar weer door, terug naar het stadhuisplein. Nog een (deels) Dordtse band, Savoy Room op de Sena Summerjazz Stage. In het zonnetje geniet een vol plein van Lounge Jazz. Er daalt een deken van relaxedheid over het publiek heen. Dit is zoals Lounge hoort te klinken. Volledig live gespeeld waardoor de muziek leeft. De dromerige stem van Lotte Okkerse is precies wat jazz is. De dwarsfluit van Floor Polder zorgt voor een vrolijke en positieve toon in de muziek. Met stemvervormers, geluidsfragmentjes en elektronische toontjes trekt Savoy Room de Lounge Jazz naar 2013 toe. Professioneel, strak en muzikaal, maar bovenal ontzettend Jazzy, Savoy Room.

(video van Atanga Boom, de band die na Savoy Room speelde op de Sena Summerjazz Stage)

Ondanks het langste programma van het hele weekend lijken er nogal veel “gaten” deze zaterdag. Totdat blijkt dat het programma, wat al weken op de telefoon staat niet meer up-to-date te zijn en er een aantal bands omgekeerd zijn. Zo ook BlackboxRed. Zo komt the Sound of Dordt, die eerder die middag deze band nog geïnterviewd heeft tijdens de laatste tonen van hun optreden aankakken. Zonde, want we keken er erg naar uit. Gelukkig trakteert het duo het publiek nog op een toegift van welgeteld 45 seconde, maar wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd.

Too Hip For The Room © The Sound of Dordt

Dan is het tijd voor het hoogtepunt van de zaterdag, een grote verassing. Na een tip is het op naar de Dolderman Stage bij Merz, voor Too Hip For The Room. De negenkoppige band rondom zangeres Monique van der Ster was tot nu toe onbekend bij The Sound of Dordt maar maakt snel duidelijk dat deze naam niet zomaar vergeten mag worden. De basis van hun muziek ligt bij de Rhythm & Blues, een klassieke Big Rivers band dus, maar de band maakt elk nummer wel een uitstapje naar een ander genre, waardoor een specifiek genre moeilijk te omschrijven is. Wat wel duidelijk is, is dat deze band vooral draait om de stem van zangeres Monique. Een stem die fenomenaal is. Van zacht tot hard, alles wordt met zoveel soul gezongen. Dit doet ze met een jaloersmakend gemak.  Toch biedt deze band meer. De solo’s van gitarist Age Kat, waarbij hij volledig wegdroomt in zijn gitaar zijn fantastisch. Het is geweldig om te zien hoe de band zich anticipeert op deze solo’s. Too Hip For The Room moet zichzelf dynamisch, dit is meer dan waar. In het algemeen is de band sowieso fantastisch, ze spelen twee uur lang foutloos, op elk moment de relaxte bluesy, sexy feeling houdende. Too Hip For The Room is waar Big Rivers voor staat. Blues als basis, maar veel breder dan dat en vrolijk, dynamisch en energiek, zoals de band ook zegt.

(video gemaakt door BaM6864)

Straight Unicorn © Jasper Plukhooij

Na even bij de Ac Daisies gekeken te hebben en te hebben beseft dat dit niet goed is voor mijn ACDC jeugdsentiment vertrekken we naar een café aan het scheffersplein, waar het ook weer gezellig druk is. Terwijl we genieten van een drankje speelt Team Latino een zeer aangenaam achtergrondmuziekje op de Boogerman Stage.

Liptease and the Backstreet Crackbangers © Jasper Plukhooij

Dan is het weer door naar Bibelot. Daar is Zer0Bin0pse draait een van de beste Drum ’n Bass sets die ik ooit gehoord hebt en de live saxofoon is er ook wel leuk bij, ook al is die verreweg niet van het niveau als de DJ set. Ook is Tyson vs. Luis Dìaz tof, live drums blijft iets wat heel tof klinkt tijdens een DJ set. Zo vliegen de uren en biertjes er weer doorheen en zo is al snel de zaterdag van Big Rivers ook weer voorbij.
inmiddels een lekkere elektro avond aan de gang georganiseerd door Deep Cutz, een Nijmeegse feestorganisatie. Het is wel duidelijk dat deze gasten weten wat ze doen, want het klinkt fantastisch.

Big Rivers Muziek, vrijdag 12-07-‘13

©Jasper Plukhooij. Publiek tijdens Russkaja

Het enige echte muziekfestival van Dordrecht (nee wantijpop is geen echt festival meer…) was dit weekend alweer voor de 16^e keer. Het centrum van Dordrecht komt voor drie dagen tot leven om op 11 podia door de stad Big Rivers te vieren. Het uit de hand gegroeide Rhythm and Blues Festival heeft dit jaar meer dan 80 artiesten. Na al 6 thema avonden startte het echte festival afgelopen vrijdag.

De start van het festival kent wat hobbels. Bij de Dolderman Stage naast café Merz is het crisis als zowel het licht als geluid niet werkt. Kosten nog moeite worden gespaard waardoor iDance met een halfuur vertraging toch om half zeven kan beginnen. Echter wordt het niet bepaald veel beter als deze partycoverband met Raffaëla als uithangbord (een winnares van Idols en een goed voorbeeld van de vloek die ligt op talentenshowdeelnemers) begint te spelen. Het doet pijn om te horen hoe fantastische klassiekers als Enter Sandman worden gemixt met popliedjes als Telephone van Lady Gaga. Ook is het nog veel te vroeg voor een partyband. Mensen komen pas net aan en zijn nog veel te nuchter om hierop los te gaan. Wel moet worden gezegd dat wat iDance doet, technisch wel goed gedaan wordt. De mixen zitten goed in elkaar ondanks dat ze de klassiekers teniet doen, de band klinkt professioneel en lekker.

Veel beter wordt het daarna nog niet, want ik word toch even naar het podium bij de houttuinen, Walter’s Stage, toe getrokken, even kijken bij KinKobra. Maar nee, niks verbeterd.

Gelukkig wordt het daarna alleen maar beter, en hoe. The Funky Organizers, nog geen twintig jaar oud en ze staan te swingen op de Sena Summerjazz Stage bij het stadhuis alsof ze al twintig jaar ervaring hebben. Het trio, bestaande uit de gebroeders ’t Hart op bas en orgel en Zeppie Barnasconi op drums, wordt vandaag aangevuld met twee saxofonisten. Gijs, nog zo’n jonge muzikant, blaast iedereen omver met fantastische solo’s en Bazz, zanger bij skaband the Bazzookas, geeft the Funky Organizers net dat extra beetje entertainment waardoor het optreden een echte show wordt. Zo laat hij het publiek meezingen en besluit hij tijdens een orgelsolo het orgel negentig graden te draaien zodat t publiek ten minste kan zien wat Willem ’t Hart nou eigenlijk allemaal aan het doen is achter zijn Hammond. En dat is nogal wat, zowel op toetsen, bas als saxofoon wordt er volop gesoleerd en op een niveau wat je eigenlijk nooit ziet op deze leeftijd. Mede dankzij de kapriolen van Bazz is het publiek laaiend enthousiast en zo wordt het optreden van The Funky Organizers hèt hoogtepunt van het vrijdagprogramma van Big Rivers.

Door de drukte en gezelligheid worstel ik me door de binnenstad heen, opnieuw naar de Dolderman Stage. Daar is Bazz inmiddels ook gearriveerd en (met nog steeds een half uur vertraging) starten om elf uur daar the Bazzookas. Net zoals in Bibelot begin dit jaar en op Big Rivers twee jaar terug is het weer vanaf begin af aan een feestje. Er wordt volop gepogot, gecrowdsurft en geskankt. Al gauw is ook de eerste fan op een muur geklommen en springt daar vanaf het publiek in. Er zijn maar weinig bands die in Dordrecht zo’n energie uit het publiek op kunnen wekken. Gekke dingen horen bij Bazzookas shows en ditmaal dus ook weer. Als een beveiliger gepositioneerd wordt aan de zijkant van het podium wordt hij al gauw uitgedaagd en overgehaald mee te doen in een hak-battle met saxofonist Jelle en dus gaat de bewaker hakkend over het podium. Ook gaat er op het eind van het optreden een vrijwilliger crowdsurfend naar de achterkant van het veld en zo staat men dit optreden ook weer dikwijls vreemd te kijken. The Bazzookas zijn weer verbazingwekkend goed en verbazingwekkend.

Dan is het direct door naar Bibelot. Die snappen inmiddels hoe het in Dordrecht werkt met afterparty’s en heeft tijdens Big Rivers twee gratis feestjes op vrijdag- en zaterdagavond. Bij binnenkomst zijn de Phoenix City Retaliators al bezig. Een lekker bandje maar niet heel bijzonder. Er worden skacovers gespeeld en die klinken lekker, maar het wordt nooit erg spannend.

Daarna is het tijd voor Skalegende Mark Foggo en barst een echt Skafeestje los. Overal wordt geskankt terwijl de Brit met zijn band ska spelen zoals het hoort. Hoewel het al half 2 is geweest zit de ska nog vol energie. Zo wordt deze avond van Big Rivers verlengt tot half 4 voordat ook de muziek in Bibelot stopt en men naar huis gaat met een vooruitblik van zowel spier als hoofdpijn voor de volgende ochtend.

Sick of it All live @ Main Stage Bibelot Dordrecht 03-07-‘13

Door: Mike de Deugd

Het is een woensdagavond en in Bibelot krijgen jonge muzikanten de kans om op te treden op de powerstage en te laten zien wat ze allemaal kunnen, terwijl op de mainstage iets anders gaande is. Daar zal het er namelijk een stuk harder aan toe gaan. Deze avond zullen namelijk de hardcorelegendes van Sick of it All de mainstage wakker schudden. Dit gaat uiteraard gepaard met goede support, door Striking Justice en All For Nothing.

All for Nothing, met als bijzonderheid een frontvrouw in de formatie, gaat al een tijdje mee in de hardcorescene en het klinkt ook zeker niet onprofessioneel! De set zit goed in elkaar en de praatjes tussendoor zijn zoals verwacht wordt bij hardcoreshows. Het publiek is nogal moeilijk op gang te krijgen maar naarmate de set vordert gaat het steeds losser. Goede gig, toffe band!

Dan is het wachten op de helden van Sick of it All. Als de heren beginnen staat de zaal aardig vol en ze hebben er zin in! De gitarist rent van hot naar her en weer terug, het energieniveau ligt onbegrijpelijk hoog bij deze gespierde kerel. Tussen de nummers door laat de zanger zien dat hij een echte frontman is, hij praat alles goed aan elkaar met de nodige humor. De band speelt geweldig strak en het publiek krijgt er steeds meer zin in te krijgen.
Dan is er een nogal spraakmakend moment. Een stagesiver wordt de zaal uitgezet.De band laat dit niet zomaar gebeuren en vraagt de zaal om er voor te zorgen dat de knul weer terug kan komen, dit met groot succes want de jongen komt terug en daarna barst het pas echt los! De mensen vliegen rond en de pits gaan er steeds harder aan toe, vooral gevuld met de oude garde, leuk om te zien! Verder zijn er  circlepits die niet op lijken te houden en natuurlijk is er de Wall of Death, oorspronkelijk bedacht door Sick of it All.

Als het optreden voorbij is staat er een tevreden band op het podium en ook het publiek heeft het naar zijn zin gehad, kortom een geslaagde avond in het energiehuis!

Filmpje met dank aan BDthug

Prong live @ Main Stage Bibelot Dordrecht 29-06-‘13

Hoewel gitarist Tommy Victor de enige van het trio is die de oprichting in 1986 meemaakte, zodra deze legendarische Amerikaanse band het podium op komt, voel je de tientallen jaren ervaring die deze band met zich meedraagt. Onder andere Limp Bizkit, Linkin Park, Korn en Nine Inch Nails geven aan zeer beïnvloedt te zijn door hun Trashmetal. Prong. 29 juni. Bibelot.

De gasten van het voorprogramma, Black-Bone, waren nog niet geboren, toen in 1986 Tommy Victor zijn Prong oprichtte. Toch lijkt het als ze met hun rug naar het publiek voor het eerst hun gitaren en drums aan slaan of er ook een ‘80’s band op het podium staat. Maar zodra ze zich omdraaien staren 3 jonge gezichten de zaal in. Toch klinkt de Hard Rock van deze Eindhovense band totaal niet naar jonge jongens. Nee, de keiharde gitaren nemen je mee terug in de tijd naar de bands op de shirts van Steef, Sven en Jules, Black Sabbath, Led Zeppelin, et cetera. De band start hun set met een aantal rechttoe-rechtaan hardrock nummers. Hiermee toont Black-Bone dat ze technisch ontzettend goed in elkaar zitten. De muziek is hard en krachtig, tijdens de solo’s gilt de gitaar en de band gaat volledig los op het podium, zoals het hoort. Naar een paar nummers gaat de band meer experimenteren met ritmes en patoontjes waaraan je weer hoort dat het toch een frisse band is die op het podium staat los te gaan. Ondanks dat het grootste deel van het publiek zich achterin de zaal ophoud, duidelijk geen fan van rock, speelt Black-Bone een fantastisch optreden, hard, krachtig, klassiek maar toch fris.  

Dan is het tijd voor Prong. De zaal staat redelijk goed vol, maar niet zo vol als je verwacht bij band met tien fantastische metalalbums op de naam. En zodra Prong begint te spelen snap je meteen waarom deze band zo groot is geworden. De Trashmetal die uit de speakers komt is duister, hard en ontzettend strak. De drie bandleden voelen elkaar perfect aan. Alles is goed getimed, iets wat essentieel is bij deze muziek, zonder dat de bandleden ook maar oogcontact hoeven te maken. Uit de muziek van Prong zijn meerdere moderne muziekstijlen te halen. Zo klinken tussen de Trashmetal door flarden van Hardcore, Nu-metal en Industrial. Het publiek geniet met volle teugen en meerdere luchtgitaren worden er in de zaal bij gepakt. Ook op het podium gaan de bandleden helemaal los. De metal van Prong draait voor het grootste deel om de muziek. Teksten zijn niet heel belangrijk, vaak wordt wel een minuut lang het zelfde zinnetje geschreeuwd en alleen de riffs aangepast. Tijdens solo’s daarentegen vliegen de gillende gitaartonen het publiek om de oren. Al met al geeft Prong in Bibelot een geweldige show weg, een optreden dat je verwacht van een band van deze proportie. Ook hier toont Bibelot weer zowel qua licht als geluid dit soort bands heel goed te kunnen huisvesten. Prong, prachtig.

VOOR MEER FOTO'S CHECK: http://flic.kr/s/aHsjGvQVhg