AYS + In Circles + 2 live @ Popcentrale Dordrecht 28-09-’13

Toen ik voor de eerste keer de talent stage van de Popcentrale binnen liep dacht ik al, hoe gaaf zullen Hardcore Shows hier zijn. En afgelopen zaterdag kwam ik daar achter. Tijdens het eerste officiële event van Harbor bookings met een ontzettend wrede Line-up: De Duitse bands AYS en In Circles, aangevuld met Defy the Crown en Deathtrap.

De avond begint met Deathtrap. Het is niet erg druk en dat zal het heel de avond ook niet worden, maar al gauw gaat het publiek al lekker los. Ondanks dat het de band niet erg mee zit en ze tijdens die eerste twee nummers twee keer een snaar breken zijn ze lekker aan het spelen. Onder begeleiding van de krachtige vocalen van Tom Vlasveld, bekende bij het publiek, opent Deathtrap de avond goed.

Dan komen de vijf Brabanders van Defy The Crown op. Ondanks het publiek is iets terughoudender dan bij Deathtrap, is Defy The Crown niet minder goed. Het is hard en energiek, zoals een hardcore show hoort te zijn.

Het is alweer een tijdje geleden dat er een Duitse hardcore band in Dordrecht stond. En het is een genot om het rauwe geschreeuw van vocalist Simon van In Circles weer te horen. Een half jaar geleden stond deze band ook al in Dolhuis en de band klinkt nog volwassener dan toen.

Dan is het tijd voor AYS, hoofdband van de avond. Deze vijf zeer ervaren gasten uit Duitsland blazen vanaf het eerste moment het dak van de popcentrale, en daarmee het hele energiehuis eraf. Vocalist Schommer is een van de wreedste zangers die ik in lange tijd heb gezien. AYS is het perfecte voorbeeld van een Duitse hardcore band, en dat is lekker, heel lekker.

Being as an Ocean live @ Power Stage Bibelot Dordrecht 20-09-‘13

Met Being as an Ocean heft Bibelot een grote vis gevangen. Dit is meteen te zien als je de zaal binnenkomt, want die staat voor de eerste band al volgeladen. Die eerste band is Capsize. Hardcore uit California, USA en een erg grote band, dat beloofd wat. Echter valt de band ontzettend tegen. Door de combinatie van zeer matige drums, zwakke vocalen en een band veel fouten maakt en vaak niet goed getimed speelt stelt deze band niet alleen teleur, het is vaak ook nog eens geen Hardcore meer te noemen.

Ook de volgende band, The Elijah, heeft problemen bij het goed beschrijven van hun muziek. Ze worden van tevoren bestempeld als Post-Hardcore band, maar nadat blijkt dat het intro helemaal geen intro was maar gewoon het eerste nummer moet toch geconcludeerd worden dat dit een andere “genre” is. De band laat hun gezichten bijna heel het optreden niet zien. Doordat de enige gebruikte lampen degene zijn die achter de band staan opgesteld zijn steeds alleen de contouren van de bandleden te zien. De muziek die deze band produceert is een soort post-post-post-posthardcore, een soort Coldplay met screamo vocalen. Niet alleen dat maar de nummers die hieruit komen zijn ontzettend eenzijdig. Elk nummer bestaat uit dezelfde vioolsynth achtige achtergrondmuziek, cleane vocalen en een zanger die daar soms doorheen schreeuwt.

Dan is het eindelijk tijd voor Being as an Ocean. Ook dit is een band waar je van moet houden, maar wat ze doen, doen ze wel goed. Een mix van Post en Melodic Hardcore met soms wat Talking music achtige stukjes ertussendoor. Ook het publiek gaat lekker los. Er wordt meegeschreeuwd, gemosht en gecrowdsurft. Dat is een van de goede punten van Being as an Ocean, zowel voor de mensen die niet als wel losgaan zijn hun optredens leuk. Want ook als je stilstaat en alleen naar de muziek luistert verveel je je niet. De mix van de harde muziek maar toch vaak cleane gitaarriffs maakt de nummers erg bijzonder. Being as an Ocean weet niet de avond te redden, maar wel voor een deel goed te maken. 

Venerea (SE) + The Ignored (BE) live @ Power Stage Bibelot Dordrecht 15-09-‘13

"een optreden op een zondag is altijd nog leuker dan een wandelingetje in het park maken. Dan wille ik niet zeggen dat een wandelingetje in het park niet leuk kunne zijn, maar dan kunde ge altijd nog in de hondenpoep trappen” Aldus de bassist van The Ignored afgelopen zondag. En daarmee vat hij het heel goed samen. Wat kan je nou beter doen dan luisteren naar twee lekkere punkbands op een zondag? Precies, helemaal niets.

De middag begint rond een uurtje of vier met de Belgische band The Ignored. Punk met een goede scheut hardcore. Toch is dit scheutje vanmiddag iets kleiner dan normaal gesproken. Waarschijnlijk door het vroege uur klinkt het allemaal wat braver dan normaal. Dat is echter niet iets slechts want de punk die hierdoor ontstaat is niet alleen vet en hard, maar heeft ook iets echt moois. De melodieën klinken vaak lekker soepel en de vocalen zijn niet zomaar wat geschreeuw, maar er wordt echt gezongen, wat doordat de beide gitaristen allebei zingen nog eens extra lekker klinkt. De snelle drums zijn opvallend strak en dat in combinatie met de lekkere, soms bijna metal-achtige riffs, maken ontzettend lekkere muziek. Het enige minpuntje is dat de bandleden er het grootste deel van de tijd er niet erg enthousiast bijstaan, waardoor het soms toch moeilijk voor te stellen is dat dit de grootste Hardcore-punkband uit België is, maar dat komt vast door het vroege uur.

Dan maken de jonge gasten van The Ignored plaats voor de ervaren vikings van Venerea. In 1991 opgericht en sinds kort weer bij elkaar. Met nog steeds dezelfde zanger/bassist en gitarist de tweede gitarist die er in 1997 bij kwam en de drummer die er in 2002 bij kwam. Al vanaf het begin valt op dat deze vier gasten een stuk brutaler zijn dan The Ignored. Het klinkt allemaal wat rauwer en de band gaat ook meer los op het podium. De muziek klinkt nog erg veel zoals vroeger, 90’s punk met een vleugje melodic hardcore af en toe. Dat deze band een flinke reputatie heeft blijkt wel, want na al die jaren zijn er nog steeds grote fans die ook deze middag volop meezingen en als de band vraagt welk nummer te spelen vliegen de namen, zowel Engels als Zweeds je om de oren. Opvallend is dat, zelfs na al die jaren en op dit vroege uur, de band overduidelijk erg veel plezier heeft in wat ze doen. De bandleden staan te spelen met een brede lach op hun gezicht en de zanger grapt constant tussen de nummers door. Zo ontstaat op deze middag een ontzettend lekkere sfeer tijdens het concert. En zoals de zanger na afloop zegt: “We’re not very used to play afternoon shows, but it’s awesome.”

Voor meer foto's check: http://flic.kr/s/aHsjJkysH8

The Good The Bad live @ Main Stage Bibelot Dordrecht 13-09-‘13

Bands uit het buitenland zijn altijd extra leuk. Het is toch altijd net een tikkeltje anders dan de Nederlandse muziekscène en dus altijd een belevenis. Zo ook afgelopen  vrijdag in Bibelot. Hier stond het trio The Good The Bad uit Denemarken. Psych-Surfrock en gratis toegang belooft het affiche. Een goede reden dus om de Deense muziek te leren kennen.

Helaas zijn er niet erg veel mensen benieuwd naar Deense bands, want de Main Stage staat erg leeg. Toch komt het trio Adam Olsson, Johan Lei Gellett en Manoj Ramdas vol enthousiasme het podium op. Tijdens het begin van het optreden worden er geen woorden vuil gemaakt, The Good The Bad laat hun gitaren spreken. Naast elkaar gepositioneerd voelt de band heel hecht en natuurlijk. Alles lijkt impulsief te komen. De muziek die ze hierbij creëren is fantastisch. Een mix van Alternative, Surf en Psychrock, fris, hard en vooral ontzettend groovend. Het is vaak onvoorstelbaar dat alles wat te horen slechts komt van twee gitaren en een drumstel, maar niks is voorgesynchroniseerd. Na een aantal nummers beginnen de Denen wat te praten tussen de nummers door, maar ondanks dat blijft het optreden toch ten alle tijden erg mysterieus. De band laat volledig aan het publiek hoe de nummers te interpreteren. De nummers hebben zelfs geen naam, maar heten 001 t/m 050. Het publiek, dat gelukkig wat is gegroeid sinds het begin van het optreden maar nog steeds in een kleine hoeveelheid aanwezig is, geniet met volle teugen van deze drie fantastische gasten uit Denemarken. Deense rock is fantastisch, niet veel mensen weten het, maar het publiek van deze avond is ervan overtuigd.

Daarna speelt nog de Nederlandse klezmerband Klavan Gadje. Ondanks dat ook deze band met enthousiasme staat te spelen, is de zaal echt te leeg voor dit soort muziek. Voor de opzwepende muziek van deze grote band is een flinke groep mensen nodig die allemaal lekker los gaan om echt van te kunnen genieten. Gemiste kans, helaas.

meer foto's: http://flic.kr/s/aHsjJfXvnE

De Staat @ DordtYart Dordrecht 11-09-‘13

Nadat ze hadden gewacht voor evolutie en gebruik hadden gemaakt van machinerie, zijn de vijf mannen uit Nijmegen inmiddels I_conen geworden. In andere woorden, na de albums Wait for Evolution en Machinery komt de Nijmeegse band De Staat nu met hun derde plaat I_Con. In DordtYart, de scheepsmotorenfabriek die omgebouwd is tot museum, laat Nederlands grootste alternative-rockband twee dagen voor de officiële release de echte fans alvast proeven aan I_Con.

De machine van het vorige album is vervangen door een ‘8 meter hoge, blauwe butt-plug’, zoals de Staat het zelf weet te verwoorden. Meteen als je de grote hal binnen loopt, wordt al duidelijk dat dit de perfecte locatie is voor een optreden van de staat. Veel metaal, bouwwerken, machines, hier en daar afgewisseld met moderne kunst. Achterin staat alles voor De Staat al klaar. Dit maal geen autoclaxons, meerdere synthesizers en een breed scala aan gitaren en bassen, maar een orgeltje, een simpel drumstel, 4 gitaren en een bas. Dit vanwege de stijl van de avond, die semi-akoestisch zal zijn. Langzaam druppelt het publiek binnen. Allemaal grote fans, want de enige manier om kaartjes te krijgen was door het nieuwe album te pre-orderen. En velen deden dat, want bij aanvang van het optreden  staan er zeker rond de tweehonderd mensen voor de ‘buttplug’

Doordat I_Con al te beluisteren was via de 3voor12-luisterpaal valt al tijdens het eerste nummer, Get it Together, te horen dat De Staat hier echt een speciaal optreden van maakt. De nummers zijn ietwat uitgekleed, wat de nummers heel relaxed maakt om naar te luisteren. Met Build It, Buy That, , wordt duidelijk dat het vijftal met het nieuwe album gelukkig nog steeds niet van hun eigen stijl is afgeweken. De rechte, strakke, ritmische rock die deze band zo fantastisch maakt, is nog steeds even aanwezig als vroeger. Toch weet De Staat er weer een nieuwe draai aan te geven, waardoor alles toch fris en nieuw blijft klinken. Als derde nummer komt de Single Devil’s Blood langs. Rustiger dan de meeste nummers, maar een ontzettende hit op de radio. Een nummer dat laat horen dat De Staat niet alleen kan raggen, maar ook hele mooie liedjes kan schrijven. Dan nemen Torre, Verdan, Rocco, Tim en Jop het publiek mee terug in de tijd met Wait For Evolution, van de gelijknamige plaat, en I’ll Never Marry You, van Machinery. Wait For Evolution is ongeveer 40 beats per minute vertraagd, wat het een heel ander, relaxed nummer maakt. Als De Staat aankondigt openingsnummer All is Dull te gaan spelen komt uit het publiek de vraag eerst My Bad te doen. Lachend speelt Torre het negen seconde durende nummer. Dit is typerend voor het hele optreden. Het is ontzettend laagdrempelig en gezellig, tussen de nummers door zitten de bandleden te grappen en het is duidelijk te zien dat ze het naar hun zin hebben. Het volgende nummer, Down Town, zal waarschijnlijk het meest geluisterde nummer van het nieuwe album worden, want het zal te horen te zijn op de nieuwste versie van voetbalspel FIFA, dat jaarlijks aan evenveel mensen wordt verkocht als er in Nederland wonen. En terecht, want het vrolijke, energieke, typische de staat nummer past perfect in een spel als FIFA. Na de hit van de Machinery, Sweatshop, sluit De Staat het optreden van ongeveer drie kwartier af met Input Source Select. Een van de vreemdste, en daarom leukste, nummers van I_Con.

Al met al is dit optreden van De Staat een ontzettende belevenis. Al is het maar omdat alles zo dichtbij is. Op die manier zie je alles toch weer even anders. Zoals de tipische, eigen stijl van drummen van Tim, of Rocco die als in een trance achter zijn orgel staat te spelen en te genieten. Ook neemt de Staat na het optreden zeer ruim de tijd om met iedereen een praatje te houden en om de albums, die Velvet-Dordrecht al heeft meegenomen te signeren. Voor de zoveelste keer bevestigt De Staat het, niet alleen de grootste alternative-rock band van Nederland, maar ook verreweg de beste.

HRTZ #13 @ Power Stage Bibelot 31-08-‘13

Niet de grootste namen, maar wel ontzettend degelijk, na HRTZ #12 lijkt ook bij editie 13 dit weer het geval bij het langst draaiende dubstepfeest van Dordrecht. Met Høsky, Le Lion The Illuminated, Fristi en natuurlijk gastheren Flanger, Uxorious & The State geen namen met (inter)nationale furore maar wel DJ’s die precies weten met welke wobbles, drums en bassen ze het publiek helemaal uit hun dak kunnen laten gaan.

Aan Fristi is de taak om als eerste DJ de zaal warm te spelen. Ondanks dat de zaal op dit vroege uur van de avond nog erg leeg is, staat ze lekker te draaien. Terwijl de eerste groepjes mensen in de zaal verschijnen komt een scala aan dubstepplaten langs. Door de diversiteit in de nummers, de opbouw en keuze voor nummers mag de Dordtse DJ zeer tevreden zijn over haar eerste gig in haar thuisstad.

 Ook als the Illuminated de draaitafels overnemen is de zaal nog steeds erg leeg. Gelukkig komt daar snel verandering in en tijdens de set van dit Eindhovens duo begint de zaal eindelijk een beetje vol te lopen. En deze gasten weten hoe je publiek op moet zwepen. Na wat relaxede plaatjes gaat de dubstep al snel harder en harder en al snel kunnen de eerste mensen niet meer stil blijven staan. Dan legt The Illuminated er nog een schepje bovenop en gaan ze over op kneiterharde Drum ’n Bass. Op dat moment is het echt gedaan met het stilstaan in de zaal en HRTZ #13 is echt gestart. Rond het einde van de set staat de zaal eindelijk lekker vol en het publiek geeft wat deze gasten verdienen, een volledig losgaande crowd.

De gasten van HRTZ spelen goed in op het publiek en zetten de Drum ’n Bass set van the Illuminated voort en ook het publiek gaat even hard door. HRTZ bewijst dat het de concurentie van een ander feest op de zelfde avond, in dit geval het populaire Superstijl, aan kan. Met een misschien ietwat legere zaal dan normaal weten ze toch weer een fantastisch feestje neer te zetten, wat men meteen weer uit doet kijken naar de volgende editie, op 9 november.

Groeten uit Dordt XL @ Bibelot Dordrecht 30-08-‘13

Meer dan 2 jaar geleden, op 2 juni 2011, organiseerde Bibelot een nieuw project, genaamd Groeten uit Dordt, toentertijd alleen als eenmalige vervanging van het festival Parkingpop. Maar toen deze dag met tien bands uit de regio een succes was kwam Groeten uit Dordt meerdere malen terug. Na de eerste editie Rock kwamen ook onder andere Hip-Hop, Singer-Songwriter en Metal langs. Afgelopen vrijdag was het tijd voor de volgende editie en Bibelot pakt dit maal groot uit met 2 zalen, 8 bands, 3 DJ’s en 1 MC.

Al om negen uur, als Devil’s Delight Blues Inferno aan het spelen is, staat de Power Stage lekker vol. Dat is niet zo gek want dit deze Dordtse Rockband staat heerlijk relaxed te spelen. Zanger Michael staat ontspannen met een biertje in zijn hand, maar tegelijkertijd wel ontzettend lekker en rauw te zingen. De band speelt zowel Slow Rock als keiharde Rock n’ Roll en alles klinkt lekker. Ook de mondharmonica die soms wordt toegevoegd past perfect in het plaatje.

Devil’s Delight Blues Inferno klinkt zo lekker dat je bijna zou vergeten dat een zaal hoger de volgende band al op het punt staat te beginnen. Dus snel twee trappen op naar de Main Stage waar Frans Huxie precies op het punt staat te beginnen. Ook in de Main Stage staan al redelijk wat mensen voor de volgende Dordtse band. Het energieke vijftal is zeker niet onbekend in Bibelot, het stond vorig jaar ook bij de afsluitavond van het oude Bibelot op het podium, maar ditmaal is het toch net iets anders. Omdat saxofonist Erik Azië aan het ontdekken is, staat er dit maal een dame de blazerspartijen te spelen. Sowieso is geen enkele show van Frans Huxie

hetzelfde en hoe vaak je ze ook ziet, het wordt nooit saai. De mix van hun geweldige Metalskabalkanrockchansons met de peformance op en naast het podium van zanger Bosse maakt dat Frans Huxie altijd leuk is om naar te kijken en te luisteren. Wie wilt er nou niet zien dat Bosse een man uit het publiek plukt en op het podium “in elkaar mept”?

Dan weer terug naar de Power Stage, precies op tijd voor Metalcore band The Brave May Fall. Deze vijf Dordtse gasten zijn allemaal onderdeel van de Dordtse Hardcorescene en zo heeft ook hun band altijd in deze scene gehoord. Na de uitschakeling in de Bandboost vorig jaar is echter het pitje wat lager komen te staan bij The Brave May Fall en deze avond zal ook hun laatste optreden plaatsvinden. Als de band begint te spelen blijkt al gauw dat de Dordtse Hardcorescene niet stil is blijven staan. De energie die vroeger bij shows van TBMF in het publiek vrij kwam is voor een groot deel verdwenen. Op een paar moshers na staat de zaal stil te luisteren. Het lijkt alsof Dordrecht over dit soort Metalcore is heen gegroeid. Ondanks dat zet The Brave May Fall een stevige show neer en genieten ze met volle teugen van hun laatste show.

De muziek loopt lekker door want bij binnenkomst in de Main Stage begroet Charmplay net het publiek terwijl ze hun instrumenten omhangen. Deze band komt de groeten van Utrecht brengen in Bibelot, en hoe. De vier mannen zijn hoogstwaarschijnlijk onbekend bij het overgrote deel van de zaal, waar het inmiddels echt druk is, maar weten al gauw een lach op ieder gezicht te toveren en iets later kan niemand helemaal stil meer blijven staan. De muziek van Charmplay is vrolijk een catchy, vergelijkbaar met een band als The Handsome Poets. Daar houdt echter de vergelijking met die band ook op. Want Charmplay is vele maler energieker, enthousiaster en spannender dan The Handsome Poets. Het gaat tot nu toe deze band erg voor de wind dus het zou geenszins vreemd zijn als deze gasten binnen korte tijd door gaan breken.

Van Pop naar Hardcore, het kan bij Groeten uit Dordt XL. In de Power Stage staat namelijk de Rotterdamse band Meet The Storm alweer klaar. Dit vijftal stond net als Frans Huxie ook op de eerste editie van Groeten uit Dordt in Bibelot. En net zoals toen wordt deze show ook weer memorabel. De kracht en energie van deze band is ongekend. Daarnaast is Meet The Storm niet zomaar de eerste de beste rechtlijnige hardcore band maar durft als een van de weinige te experimenteren met andere genres. De mix die zo ontstaat van Southern Hardcore en Rock n’ Roll is niet alleen lekker om helemaal los op te gaan. Maar ook heel lekker om naar te luisteren omdat elk nummer echt anders klinkt.

Een van de leuke dingen aan Groeten uit Dordt XL is dat de bands na afloop allemaal wel in en rond de zalen te vinden zijn. Zo sta je te dansen naast Bosse van Frans Huxie, complimenteer je de gasten van Charmplay op de gang of sta je te kletsen met Matt van Meet The Storm, waardoor je helemaal vergeet dat BluefisH al aan het spelen is. Gelukkig is de Dordtse band nog lekker aan het spelen als ik de zaal binnen stap. De exotische pop van het kwartet vult de zaal en roept een heerlijke zomerse sfeer op. BluefisH bewijst echt een van Dordrechts grootste bands te zijn met een heerlijke en professionele sound.

Dan wordt de bandapparatuur opgeruimd om plaats te maken voor een draaitafel en maakt in de zaal het bandjespubliek plaats voor het dancepubliek, wat ook in grote getale komt voor twee Dordtse en een Zwijndrechtse DJ’s. Als eerste de grootste van de drie, Deon Custom. De DJ/Producer wordt meer en meer geboekt in binnen- en buitenland en terecht. Hierdoor is Deon ook weer gegroeid sinds de laatste keer dat ik hem zag. Overgangen gaan nog soepeler dan voorheen en de mix van zijn eigen fantastische nummers en andere pareltjes uit de Glitch hop en future beats maakt de DJ set van Deon Custom zowel lekker om naar te luisteren als om op te dansen. Daarnaast heeft Deon deze avond ook MC Diggy Rast meegenomen die sommige nummers nog extra vet maakt. Deon Custom, on-Dordts goed.

Na een uur maakt de glitch hop plaats voor dubstep en Deon plaats voor Dave aka Mr. Delirious. Na een fantastische set begin dit jaar op HRTZ staat de energieke DJ opnieuw in Bibelot. Terwijl hij achter de draaitafel bijna nog harder losgaat dan de mensen in de zaal blaast hij het publiek de ene keiharde dubstepplaat na de andere om de oren en weet hij zelfs wat nieuw eigen werk daarin te verwerken. Opnieuw zet Mr. Delirious een fantastische set neer en met zijn EP release binnenkort kan dit wel eens een belangrijke periode voor hem worden.

Inmiddels versnelt de dubstep en gaat over in de Drum ´n Bass/hardstyle van SimianSwitch. Enkel op vinyl draaiend weet deze ervaren DJ een hard maar passend einde aan deze fantastische avond te draaien. 

VOOR MEER FOTO'S CHECK: http://flic.kr/s/aHsjHVnsKP!!!!