De Deeldeliers live @ Power Stage Bibelot Dordrecht 27-03-‘15

In deze blog is al vaker gezegd dat de Jazz niet dood is. Bands als New Cool Collective, Jungle By Night en Snarky Puppy tonen aan dat de Jazz nog net zo levend is als vroeger. Echter hebben niet alle subgenres van de Jazz deze tand des tijd overleeft. Het zijn vooral de grote, extravagante jazz bigbands die nog veel populariteit vergaren. Gelukkig zijn er nog altijd mensen die de vergeten jazz nieuw leven in blazen. Jules Deelder is een van deze mensen. De Rotterdamse poëet en jazzkenner stichtte met Bas van Lier de Deelderiers en gaat hiermee terug naar de beginjaren van de Jazz, de enigszins vergeten Old School jazz.

Jules Deelder heeft een deel van zijn platencollectie meegenomen en begint de avond met een halfuurtje plaatjes draaien. Terwijl op een beamer de meest prachtige albumhoezen van klassieke jazzplaten langs komen neemt hij ons terug naar de eerste helft van de twintigste eeuw toen jazzmuzikanten in kleine groepjes, kwartetten, kwintetten, bijeen kwamen en de meest mooie, lichte, gevoelige jazz maakten. Na dit halfuur komen ook de rest van de Deeldeliers het podium op en begint het kwartet zelf te spelen. Instrumentale jazz op drums, saxofoon, orgel en percussie. De Deeldeliers brengen het genre weer compleet tot leven en laten je balen dat je niet vaker naar deze fantastische muziek luistert.

De bezetting van De Deeldeliers is fantastisch. Zowel drums, orgel als saxofoon heeft de partijen perfect onder controle en tijdens de solo’s spelen ze de sterren van de hemel. In eerste instantie komt alleen de vraag op wat de toegevoegde waarder van Jules Deelder in het geheel is. Met slechts een snare drum en een hi-hat lijkt zijn toevoeging aan het geheel misschien wat weinig. Maar de zeventig jarige Rotterdammer zorgt juist voor de laatste schakel die ervoor nodig is om de Deeldeliers te laten vlammen. De jazz stroomt overduidelijk als bloed door zijn aderen en elke slag op zijn mini-drumstel zorgt ervoor dat het geheel nog wat jazzyer klinkt.

Ook tussen de nummers door laat Deelder zich van zijn meest geniale kant zien. Gevatte opmerkingen, prachtige gedichten, Jules Deelder blijft een fenomeen, ondanks de leeftijd. De Deeldeliers zorgen voor een avondje overheerlijke jazz die nog lang zal blijven hangen. 

Meer foto's: https://www.flickr.com/photos/soundofdordt/sets/72157651213719977/

Big Rivers Indoor live @ Power Stage Bibelot 14-03-‘15

Big Rivers indoor begint langzaamaan de richting op te gaan van de grote broer, buitenfestival Big Rivers. Stonden er vorig jaar nog een paar bands die ècht goed klonken, The Vagary, Trenchcoat, Tantrum, beginnen inmiddels de goede namen alweer schaars te worden. Twee coverbands in de Main Stage, vier 3fm bands in de Power Stage. Na afzegging van eerst The Miseries (Tim Knol) en daarna Rondé is de grote naam in de kleine zaal Sunday Sun. Blijkbaar zijn ze genomineerd voor een 3fm award, maar bovengenoemde had nog nooit van ze gehoord.

De avond begint in de Power Stage met Singer Songwriter Tim Verhaal. Binnen een nummer moest in denken aan de ludieke actie van cabaretier Max van den Burg waarin hij de gemiddelde Singer Songwriter compleet voor gek zet. Tim Verhaal past precies in dit plaatje. Liedjes met weinig inhoud die allemaal erg veel op elkaar lijken. Ook de band die hij om zijn liedjes heeft gevormd stelt niet veel voor. De band mist elke vorm van uitstraling en het geluid wat ze produceren is leeg en saai.

Volgende band Cannonball Johnsons is een oude bekende. Vijf maanden geleden stonden ze namelijk nog in Dolhuis tijdens de Popronde. Ook waren ze een paar weken later in Rotterdam te vinden tijdens de Popronde daar. In een klein poppodium als Dolhuis, of een visserscafé in Rotterdam past deze band fantastisch. Opzwepende folk, vrolijke jongens, in een warm, vol hol kan dat alleen maar leiden tot een feestje. Echter op een groot podium als in de Power Stage van Bibelot valt dat effect een beetje weg. Het typische dronken Big Rivers publiek helpt ook niet echt mee. De band lijkt hier ook lichtelijk door geïrriteerd maar proberen er toch het beste van te maken. Cannonball Johnsons blijft een leuke band, maar is in de huidige vorm niet geschikt voor podia als deze.

Dan is het tijd voor vervanger van de vervanger Sunday Sun. De kamerplanten kleden het podium aan en met de vier muzikanten voor op het podium ziet het er uit als een gezellige boel. Zodra de band begint te spelen wordt het nog gezelliger, want Sunday Sun blijkt alles mee te vallen. Catchy? Ja, Poppy? Ja, maar dan wel op een kwalitatieve manier. Het is duidelijk te horen dat er over de nummers nagedacht is. De bandleden zijn goed op elkaar ingespeeld en de muziekpartijen sluiten goed op elkaar aan. Voor het eerst deze avond klinkt er live muziek uit de speakers die volledig klinkt. Frontman Yoshi Breen van Sunday Sun blijkt naast een goede zanger ook een rasentertainer. Tussen elk nummer door heeft ie wel een paar gevatte opmerkingen of looft hij een dode kamerplant uit aan een fervent dansende man. Soms heeft hij zelfs zulke fantastische verhalen dat het wel erg langdradig wordt en je je af begint te vragen wanneer het volgende nummer begint, maar over het algemeen zijn de praatjes zo amusant dat het niet stoort. Persoonlijk had ik nog nooit van Sunday Sun gehoord en is het iets te poppy voor mij om in mn spotify te zetten, maar die nominatie voor de 3fm award is overduidelijk niet op niets gebaseerd.  

Dan nog een bekende. Rotterdams trio The Afterveins stonden, net als The Cannonball Johnsons, in November op Popronde Dordrecht. Het concept van The Afterveins is simpel, twee gitaren, een drumstel en dan raggen. Misschien komt het doordat dit de vierde keer is dat bovengenoemde ze binnen een jaar tegenkomt, of omdat het de eerste keer nuchter is, maar de gimmick van The Afterveins begint langzaamaan een beetje uit te werken. Zeker op een goede geluidsinstallatie als in Bibelot mist het lage geluid van een basgitaar echt. De nummers zijn zonder een bier of 10 achter je kiezen behoorlijk eentonig. Het drietal doet ook niet bijster veel interessants op het podium. Het is vooral naar de gitaar staren en het hoofd op en neer laten gaan. The Afterveins blijven een geinig bandje, maar zullen meer moeten brengen om interessant te blijven. 

Team Me @ Power Stage Bibelot Dordrecht 22-02-'15

Bij muziek uit het hoge noorden, landen als Noorwegen en Finland, moet men qua muziek vaak aan donkere metal denken. Toch komt er meer muziek uit deze landen. Dit toonde Bibelot zondag 22 februari met het optreden van Team Me. Deze zeskoppige indieband uit Noorwegen toont dat de Noren ook verfijnde muziek kan maken. En hoe!

Alles klopt aan dit optreden, het licht is zoals het nog maar weinig keren is geweest in Bibelot. De nummers zijn een voor een fantastisch, ook zit er een doorlopend verhaal in het optreden en ondanks dat het niet heel druk is in de zaal zet de band alles op alles uit de nummers te halen.