Lucas Hamming en Démira live @ Main Stage Bibelot Dordrecht 20-02-‘15, A Night Out With a Singer Songwriter

Sinds de start van De Beste Singer Songwriter van Nederland gaat het hier goed met deze liedjes schrijvers. De talentvolle muzikanten krijgen een groot podium om zich aan het Nederlandse publiek te presenteren. De winnaars van de afgelopen drie jaar, Douwe Bob, Michael Prins en Stef Classens komen vaak langs bij televisieprogramma’s en weten grote touren door Nederland te maken. Maar ook de andere deelnemers plukken de vruchten van het programma. Bijvoorbeeld Nielson, Rogier Pelgrim, Sofia Dragt, Maaike Ouboter zijn inmiddels ook bekende namen in het wereldje. Afgelopen vrijdag stonden er ook twee finalisten van DBSSvNL in Bibelot, Lucas Hamming en Démira.

Als eerste op deze speciale Singer Songwriteravond van Bibelot speelt Madelief Licht. Met haar gitarist speelt ze bijzondere liedjes over verschillende dingen in haar leven. Ook weet ze haar liedjes elke keer duidelijk toe te lichten waardoor de teksten nog meer binnenkomen. Dit jaar komt haar eerste album uit en dit optreden belooft daar veel goeds voor.

Démira is de tweede Singersongwriter van de avond. Na de kalme liedjes van Madelief wordt het publiek tijdens Démira flink opgeschrikt uit hun strandstoelen. Een scherpe stem, scherpe gitaar en krachtige liedjes. In haar eentje op het podium weet ze een bijzonder stevig geluid neer te zetten. Folky liedjes met een eigen insteek. Het is te horen dat ze sinds haar deelname aan dBSSvNL in 2013 niet heeft stilgezeten.

Met Lucas Hamming is er weer een compleet andere Singer Songwriter als bij de vorige twee. Chaotisch, energiek en enthousiast komt hij het podium op. Al snel blijkt dat hij ADHD heeft en zijn pilletjes zijn uitgewerkt. Zijn typische Britse Alt. Rock stijl begint hem de laatste tijd steeds meer bekendheid te geven. Binnenkort komt zijn nieuwe EP uit en dit zou wel eens het begin van iets heel moois kunnen zijn. Daardoor heeft hij echter wel lang niet meer solo gespeeld. Dit zorgt ervoor dat het een wat losjes optreden wordt. Soms moet hij even bedenken hoe hij nummers wilt spelen en vertelt hij honderd uit over alles en nog wat. Dit is ontzettend amusant en samen met de sterke nummers maakt Lucas Hamming er een heel goed optreden van. 

Afterpartees live @ Power Stage Bibelot Dordrecht 13-02-'15

Tijdens de pre-party voor carnaval speelden vrijdag de afterpartees in Bibelot. Samen met de poppunkers van Call it Off speelden de Serious Talents van 3FM toonden ze waar de punk anno 2015 staat. De bands uit Limburg en Brabant dus het kloppend carnavalshart zorgt ervoor dat ze wel zin hebben in een feestje.

Dat wordt ze echter niet makkelijk gemaakt. Als call it Off het podium opkomt, staan er nog geen 40 man in de zaal. Ook wil de lichtman niet bepaald meewerken en worden geluidsman en crew aan de zijkanten van het podium meer belicht dan de band zelf. Call it Off laat zich hier echter niet door van streek brengen en zetten keihard van wal met hun recht voor je raap poppunk. Niks geen crossovers, bijzondere instrumenten of wat dan ook. Gewoon rammen op die gitaren. Tijdens de popronde was afgelopen jaar al te horen dat deze band talentvol was en leuke liedjes schreef. Maar over de geweldige boxen van Bibelot komt Call it Off pas echt goed tot z'n recht. Het viertal lijkt de frustraties van een slecht gevulde zaal volledig om te zetten in energie en speelt daardoor nog twee keer zo energiek als normaal. Het harde werken legt ze geen windeieren. Dit ja staan ze onder andere in het voorprogramma van Falling in Reverse en op Groezrock. Van Call it Off gaan we nog genoeg horen.

"Drag me down and spit me in my face, I'll do it all again. Rip me off and laugh it all away, I'll do it all again." Call it Off

Het gaat voor de wind met de Limbo’s van Afterpartees. Serious Talent, een clubtour langs alle grote steden van Nederland, de eerste festivals die binnen beginnen te druppelen. Het is dus even wennen voor het vijftal als de zaal redelijk leeg staat. Gelukkig trekken de garagerockers zich er niet teveel van aan en beginnen met de nummers van hun debuutplaat Glitter Lizard. Hard genoeg om lekker op los te gaan, catchy genoeg om op 3fm gedraaid te worden, Afterpartees heeft met hun kenmerkende sound een geweldige mix gevonden. Ondanks dat de zaal niet bepaald vol staat zorgt het toch voor positieve energie onder het publiek.

"deze volgende gaat over de gevaarlijkste sport ooit en dat is zonder kleren het bos in gaan en dan met stokken elkaar prikken *onverstaanbaar Limburgs gemompel* YOURI TIK MAAR AF!” - Koen AFTERPARTEES

Dit komt waarschijnlijk ook voor een groot deel door wat er op het podium te zien is. Frontman Koen is namelijk in korte tijd opgeklommen tot een van de meest typische en grappige frontmans in de nederpop. Of het nou zijn energie op het podium is of de hilarische dingen die hij tussen de nummers door zegt, even de zaal in springt om de voorste rij mensen een handje te geven of zijn typische, half schreeuwende manier van zingen, alles lijkt te kloppen. Afterpartees luidt het carnavalsweekend feestelijk in. Alaaf!

"Als iemand hier doorverteld dat ik de bassist niet op kan tillen dan zoek ik m op en dan maak ik je af!" - Koen AFTERPARTEES

Voor meer foto's check: https://flic.kr/s/aHsk8wXxZm

Roosbeef live @ Power Stage Bibelot Dordrecht 06-02-‘15

‘Ik had wat persoonlijke vertraging en jij die wacht al uren, je kan geen vrienden met me zijn dan worden we toch buren’, ‘hoe meer je naar mij kijkt in plaats van de weg, hoe veiliger ik me voel. ik draag jouw arm als gordel, geen kinderspel geen kinderstoel’ en Wees maar stil, De mensen horen ons, De mensen villen ons, Maar onze liefde bewijst dat we nog niet dood zijn’, het zijn slechts enkele voorbeelden van de poëtische teksten van Roosbeef. Het poëtische niveau wat Roosbeef weet te creëren zonder dat het ten koste gaat van de muziek kom je niet veel tegen in Nederland. Afgelopen vrijdag probeerde Roos en haar (nieuwe) band het nieuwe album ‘Kalf’ uit in de Power Stage van Bibelot.  

Voorprogramma wordt verzorgt door G - de Singer-Songwriter. Met kaal hoofd, grote bril en in een pak gestoken beklimt G(erard Olthaar) het podium. Begeleid door een drumcomputer zingt G en speelt hij gitaar. Of nouja, gitaar? Na eens goed gekeken te hebben valt op dat het geen gitaar is, maar de doos van een speelgoedgitaar. Hier heeft hij een geluidselement in geduwd en door de doos aan te slaan als een gitaar creëert hij geluid. De show die de cabaretier is absurd en geniaal. De teksten gaan alle kanten op of gaan juist helemaal nergens over en elk nummer barst elke keer weer van de originaliteit en humor. Je kan niet naar G – de Singer-Songwriter kijken zonder ook maar de kleinste glimlach op je gezicht te krijgen.

Dan is het tijd voor Roosbeef. Roos Rebergen heeft een nieuwe, half Belgische band gevormd en met het nieuwe album ‘Kalf’ gaat ze dit jaar weer proberen haar publiek te betoveren met de mooie muziek en bijzondere teksten die Roosbeef zo kenmerkt. Voordat het album volgende week in Paradiso en AB (Brussel) in première zal gaan, wordt het dit weekend eerst eens goed getest. Dit zorgt ervoor dat nog niet alles soepel loopt. Hier en daar wordt er overlegt, liggen instrumenten op de verkeerde plek en het lichtplan is wat simpel. Toch doet dit zeker niet af aan het optreden van Roosbeef. Het past wel bij de dromerige liedjes. Ook het rustige licht zorgt ervoor dat je aandacht compleet gericht wordt op de muziek en bovenal de teksten. Ook de nieuwe nummers van ‘Kalf’ zijn weer voorzien van de meest mooie, originele en wonderlijke teksten.

Krenk mij diep
Scheld mij de huid maar vol
'k wil voelen of ik voel
Vind mij mooi
Kan niet meer zonder mij
Maar schrijf het niet in een of ander lied
O asjeblieft
- Raak mij aan

De muziek raakt echter trouwens niet ondergesneeuwd door de teksten. Elk lied heeft zijn eigen sfeer, van een zacht liedje als Amerika tot stevige rock bij Und Man Liebt So Viel, Roosbeef is tot alles in staat. De nummers zitten goed in elkaar en de muzikanten spelen met gevoel. Hier en daar wordt nog wel een foutje gemaakt, maar dat is ze, zeker in een try-out, vergeven. De lijn van de vorige EP ‘Warüm’ lijkt te worden doorgezet op ‘Kalf’ met meer rustige liedjes dan voorheen. Echter zit in veel nummers van de nieuwe plaat veel meer dynamiek dan op de EP hiervoor. Het is fantastich hoe Roosbeef sommige nummers uit niets tot een climax en terug weet te brengen.

Drink mijzelf wat moed in
hou me vast aan elke tak
Ik kan nu niet opnemen
want ik draag mijn nette pak
- Controleer mij

Is er dan helemaal niks aan te merken op het optreden van Roosbeef? Het enige mindere aan het optreden is eigenlijk een luxe probleem. Roos speelt een uur en drie kwartier. Voor de die-hard Roosbeef-fan natuurlijk een feestje, maar voor de wat minder vaste luisteraar wat minder. Na verloop van tijd begint het optreden toch wel iets eentonigs te krijgen. Af en toe verslapt de aandacht wat. Gelukkig zijn er dan altijd nog de praatjes tussen de nummers door waarin Roos op de haar zo kenmerkende manier, ietwat verstrooid en ongemakkelijk, vertelt over het een of ander. Zo vertelt ze over haar nieuwe gitaarsnoer en over Typhoon die een verdieping hoger speelt voor een stampvolle zaal. Al met al speelt Roosbeef tijdens hun eerste optreden van de ‘Kalf’ tour en heel sterk optreden. Zowel het album en de livepeformance beloven veel goeds voor Roosbeef dit jaar.

Ik speel al 1 jaar gi... Of nouja ik zeg al 4 jaar dat ik 1 jaar gitaar speel. Maar het stemmen blijft toch het moeilijkst. Willem venema zou nu al boos zijn. Maar die is toch bij typhoon. Is toch altijd mooi als nummers snel in elkaar over gaan. Zelfs met een duur snoer. De man in de winkel leerde me m zelfs oprollen
- Roos Rebergen tussen de nummers door

VOOR MEER FOTO'S CHECK: https://www.flickr.com/photos/soundofdordt/sets/72157650642322106/

Janne Schra live @ Power Stage Bibelot Dordrecht 31-01-‘15

Volgens Arjen Robben zou Louis van Gaal een gouden pik hebben. Maar als er volgens mij een man in Nederland een gouden pik heeft, is het Torre Florim. Natuurlijk het meesterbrein achter De Staat, wat vorige week donderdag weer een optreden van wereldklasse neerzette in Dordrecht, maar ook met de Speeldoos, Ghostnotes en andere zijprojecten weet hij een originele stempel op de Nederpop te zetten. Daar houdt hij echter niet op. Degene die het meest van zijn gouden staaf gebruik kan maken, wederhelft Janne Schra, is er ook door beïnvloedt. Met haar band toonde zij afgelopen zaterdag in Bibelot wat de liefde tussen een fantastische zangeres en een geweldige producer kan voortbrengen. 

Janne(ke) Schra(dinova) is geen leek in het vak. Sinds 2001 is deze duizendpoot al bezig in de Nederlandse muziekwereld. Negen jaar lang was zij het boegbeeld van Room Eleven, startte daarna Schradinova op en maakt en zingt sinds 2012 liedjes onder de naam Janne Schra. Een jaar later kwam het eerste album uit, eveneens Janne Schra getiteld, en over iets meer dan een week dus nummer twee, Ponzo. Donderdag begon de tour in Zwolle en afgelopen zaterdag dus in Dordrecht. In een set met zowel nummers van Ponzo als ouder werk betovert ze het Dordtse publiek met de allermooiste liedjes.

Het voorprogramma wordt geleverd door Nana Adjoa. Ook al een ervaren musicus, maar sinds kort haar eigen plan gaan trekken. Deelgenomen aan de beste Singer Songwriter van Nederland en nu naast bassiste bij Janne dus ook het voorprogramma. Met enkel een elektrische gitaar om haar nek beklimt ze het podium van de Power Stage. Met haar warme stem en ontspannen liedjes weet ze al snel het publiek, wat de zaal goed vult, al snel het zwijgen op te leggen. Dat verrast haar zelf ook een beetje: 'jullie zijn wel stil voor tijdens een voorprogramma zeg' zegt ze na een paar nummers. Maar Nana is ook echt het luisteren waard. Op het getokkel van de gitaar en ze dromerige stem wil je het liefst je ogen sluiten en je mee laten voeren met de muziek.

Alleen een elektrische gitaar en zang is wel opvallend. Vaak zie je Singer Songwriter solo met een akoestische gitaar optreden omdat dit een wat voller geluid heeft. Soms voelt de begeleiding van Nana dan ook wat leegjes. Zo lang ze tokkelt tijdens de coupletten gaat het nog wel, maar als ze tijdens de refreinen volle akkoorden aan gaat slaan mist er toch een subtiele percussie en een ondersteunende bass. Het publiek begint ook langzaam de aandacht te verliezen en het geroezemoes zwelt aan. Echter na nog een paar nummers besef ik me hoe bijzonder dit eigenlijk is. Door de begeleiding zo simpel te houden wordt de nadruk extra gelegd op dat gitaarspel en de zang, waardoor je meer gaat letten op wat er nou daadwerkelijk gespeeld en gezongen wordt en hoe mooi het is. Daardoor ga je het uiteindelijk juist beter waarderen. Het is dan ook compleet onterecht dat een groot deel van de zaal er doorheen zit te blaaten. Nana Adjoa is een talentvolle Singer Songwriter, de plaat is in de maak en de band wordt gevormd. Hopelijk neemt ze wel iets mee van de optredens in deze vorm, want hiermee heeft iets unieks in handen waarmee ze hopelijk haar hoofd boven het Singer Songwriter maaiveld kan houden.

Dan is het tijd voor de blonde, goedlachse dame uit Haren. In een geel-wit gewaad stapt ze de schijnwerpers van bibelot in. De rest van de band (met Nana dus op bass) is ook in wit-geel gekleed en met een paar gele slingers zorgt het geheel toch voor een simpel maar prettig podiumplaatje. Het wordt pas echt heel prettig als de muziek begint. Lichte, vrolijke, mooie alternatieve pop. Dat haar nieuwe album Ponzo door Torre Florim geproduceerd is, is goed te horen. De rechte, strakke muziek van De Staat is goed terug te horen in de nieuwe liedjes. Toch is het verschil ook goed duidelijk. De nummers zijn eleganter, er zit een andere sfeer in. Waar De Staat stamp en werkmuziek maakt, klinkt Janne Schra en haar band veel meer als dansmuziek. Alsof de Staat en Florence and the Machine een kind hebben voortgebracht.

Binnen enkele nummers staat de hele zaal mee te bewegen. De composities achter de nummers zijn dan ook heel sterk. Elk van de muzikanten op het podium heeft in elk nummer zijn eigen rol en voegt zo iets toe aan het dynamische geheel. De achtergrondzang versterkt de prettige stem van Janne. Daarnaast voelt elk nummer anders. Er wordt met veel verschillende genres geëxperimenteerd. Zo heeft het ene nummer een wat meer elektronische vibe en is het volgende weer bluesy. Op die manier sta je dan weer langzaam mee te swingen en droom je het volgende moment weer weg. Tussen de nummers door weet Janne het publiek op haar eigen manier te vermaken.

Op een lichtelijk onhandige, verstrooide en dromerige manier vertelt ze over haar liedjes. Het is goed om te zien dat ze er geen geforceerd praatje van maakt maar het gewoon natuurlijk houdt. En dat dit nu nog niet zo soepel gaat en dat ze twee keer midden in een nummer in de lach schiet komt waarschijnlijk doordat het allemaal nog wat nieuw is en versterkt alleen maar het gevoel van echtheid.

Janne Schra trakteert haar publiek op een avond heerlijke muziek en ze heeft er na de gewone set nog niet klaar mee en plakt er nog drie nummers aan vast. In een diverse show met zowel oude als nieuwe liedjes maakt Dordt (met dt) kennis met Janne Schra en hopelijk volgen er nog vele optredens. Want aan de intelligente popmuziek van Janne kunnen veel bands een voorbeeld nemen. Ze toont dat ook catchy popmuziek goed en inhoudelijk kan zijn.