donderdag 20 maart 2014

Maison du Malheur live @ Power Stage Bibelot Dordrecht 14-03-‘14

Het is een veel voorkomende verschijning, bands die teruggrijpen naar het verleden. Terug naar de 80’s disco of de 60’s psychedelica. Maar verder dan de Tweede Wereldoorlog gaan de meeste bands niet terug. Maar ook voor 1940 werd er leuke muziek gemaakt, zo bewees Maison du Malheur afgelopen vrijdag in Bibelot.

Voordat de Pre-War Bluesband Maison Du Malheur de zaal komt vermaken is het eerst de beurt aan twee Singer-Songwriters, te beginnen met Tom Gerritsen, op het podium The T.S. Eliot Appreciation Society, een Utrechtse indie-folk troubadour. In de nog rustige zaal speelt de lange zanger zijn betoverende liedjes. Zichzelf fantastisch begeleidend, Tom Gerritsen speelt tokkelend zowel bass als melodielijnen op gitaar, zingt hij met een fijne, rustige stem mooie folkliedjes. De nummers voelen vertrouwd en toch soms met een zweem van experimentele muziek. Het optreden in het geheel is soms een beetje knullig, zo kan Tom zijn mondharmonica niet vinden, maar dit heeft ook wel zijn charmes. Het is erg zonde dat het weinige publiek dat er is, zo hard staat te praten dat ze duidelijk boven het publiek uitkomen, want dat doet onder voor de fijne liedjes die The T.S. Eliot Appreciation Society ten gehore brengt.

De tweede Singer-Songwriter komt van wat verder weg dan Utrecht. Milwaukee, Wisconsin is de woonplaats van Joseph Huber. Deze folkzanger is als het ware een one-man-band, met zijn koffer als bassdrum, zijn tamboerijn, mondharmonica en natuurlijk gitaar en stem. De muziek die de Amerikaan uit de speakers laat klinken is een stuk traditioneler dan die van Tom Gerritsen. Authentieke Amerikaanse Folk/Bluegrass speelt Joseph Huber. Terwijl alle ledematen tegelijk druk bezig zijn produceert hij heerlijk ontspannen liedjes. Dankzij zijn rustige nummers, Amerikaanse stem en mondharmonicaspel heeft Huber wel iets weg van Bob Dylan, en dat is helemaal niet vervelend om naar te luisteren.


Dan is het tijd om de tijdmachine te nemen naar ouder tijden voor Maison Du Malheur. Deze zevenkoppige band onder leiding van J.P. Mesker laat de honkytonk piano’s, krakende blazers en swingende danspassen terugkeren. Dankzij het ouderwetse accent van zanger/gitarist Mesker voelt het direct alsof je je in het zwart-wit tijdperk bevindt. De dartelende vingers op de piano, de donderende tuba en de bezeten drummer zorgen ervoor dat je je voeten niet stil kan houden als Maison du Malheur begint te spelen. Leuk om te zien is hoe alle bandleden echt een eigen persoonlijkheid hebben, wat bijdraagt aan de entertainment value op het podium. Daarnaast hebben de bandleden, ondanks dat de zaal niet bijzonder goed gevuld is, het duidelijk naar hun zin, hierdoor komen de bluesnummers nog beter en energieker uit de verf. Deze nummers worden in een breed scala aangeboden, van super ontspannen tot extreem dansbaar, Maison Du Malheur heeft het allemaal te bieden. 
VOOR MEER FOTO'S CHECK: http://flic.kr/s/aHsjV36YqS


Geen opmerkingen:

Een reactie posten