dinsdag 28 mei 2013

Labtones Live! @ Power Stage Bibelot Dordrecht 25-05-'13

Labtones is een organisatie die zich inzet voor bands. Via hun netwerk labtones.com kunnen bandjes een profiel aanmaken en zo meer bekendheid vergaren. Maar dit is niet het enige, ook organiseren zij avonden waar deze bands kunnen optreden. Zulke avonden hebben al meerdere malen plaatsgevonden in café Merz in Dordrecht, maar afgelopen zaterdag was de eerste editie in de Power Stage van Bibelot. Labtones Live! Met The Circumstances, The Levi’s en Duncan Idaho.

The Circumstances zijn de band die de avond mag openen. Deze vijf stille jongens uit de regio zijn al een flink aantal jaren bezig en duiken af en toe weer ergens op om hun dromerige indie-rock aan het publiek te laten horen. Deze indie-rock is zo fantastisch, dat je je elke keer als je ze hoort weer verwonderd hoe het kan dat een band van zo’n niveau niet eens echt doorbreekt in de Nederlandse muziekwereld. Deze avond verbazen ze weer. De nummers bouwen vaak op van zachte folkpop naar harde indierock, waarbij zowel het zachte als het harde en elk stapje daartussen met evenveel niveau en kwaliteit wordt uitgevoerd. De zweverige stem van zanger David Groeneweg in combinatie met de stilte tussen de nummers door maakt het optreden mysterieus en daardoor intiem. Er wordt dan ook hartelijk gelachen als de drummer opeens zachtjes meldt dat Bayern gescoord heeft in de Champions League finale. The Circumstances blijven elke keer weer verassen en verbazen en blijken elke keer weer beter.

Zodra the Levi’s hun gitaren aanslaan verdwijnt deze sfeer meteen en maakt plaats voor vrolijkheid en energie. Het Haagse kwartet valt het best te omschrijven als aanstekelijk vrolijke punkpop n’ roll, zeer origineel dus. De energie die deze band heeft slaat over op het publiek en al gauw kan niemand stil blijven staan. Na de wat serieuzere nummers aan het begin van de set wordt het optreden steeds dansbaarder en vrolijker. De Hagenezen weten hoe ze een publiek enthousiast moeten krijgen. Dit betekent echter niet dat The Levi’s een slap feestbandje zijn. integendeel, op het podium speelt een band die staat als een huid. Alles zit heel degelijk in elkaar. The Levi’s zijn een gezellige èn goede band, perfect voor deze avond.


De afsluiter die het podium van de Power Stage, waar het de hele avond lekker druk is, betreedt is Duncan Idaho. Deze Rotterdamse band is even wennen na de achtbaan van The Levi’s, het is allemaal een stapje rustiger. De Indiepop van het vijftal doet redelijk veel denken aan bands als Phoenix en is daarom iets minder interessant in het begin. Maar dit blijkt mede te komen doordat de band op stoom moet komen, want als de band wat meer op gang komt blijkt er wel een erg goede Indieband te staan, die ook nog ontzettend dansbaar is. Dat Duncan Idaho al twee full-length albums achter hun naam hebben staan, is duidelijk te horen, het niveau straalt eraf bij deze band. Net als The Levi’s zijn deze vier mannen en een vrouw weer een gezellige band, wat zorgt voor een heerlijk toegankelijk en vrolijk optreden.

De avond zelf is ook zeer geslaagd. Naast drie fantastische bands is de sfeer in de zaal geweldig, tijdens de optredens ietwat luidruchtig, maar dat hoort er ook wel bij, deze avond draait vooral om de gezelligheid en het leren kennen van nieuwe mensen en bands. Na hun optredens staan de bandleden gewoon in de zaal tussen het publiek. Op naar de volgende Labtones live als je het ons vraagt!

VOOR MEER FOTO'S CHECK: http://flic.kr/s/aHsjFvSZmn!!!!!





En oja, als afterparty was het gratis feest Pulse in de Main Stage ook zeer geschikt :-P

zondag 26 mei 2013

Claw Boys Claw + BlackboxRed live @ Main Stage Bibelot Dordrecht 24-05-'13


Claw Boys Claw, de band die al lang voordat ik geboren werd de Nederlandse poppodia onveilig maakte, stond gisteravond weer in bibelot. Is de band na 30 jaar niet hopeloos verouderd? Zouden ze niet plaats moeten maken voor bands als het voorprogramma BlackboxRed? Deze vragen beantwoorden de vier rockers gister met anderhalf uur muziek.


BlackboxRed was dus het voorprogramma en een 180 graden draai ten opzichte van Claw Boys Claw. Hier geen subtiele, gladde, oude muzikanten, maar twee jonge honden die zoveel mogelijk lawaai proberen te maken op hun gitaar en drumstel. In de schaduw van de apparatuur van Claw Boys Claw spelen zangeres/gitariste Eva en Drummer Stefan een stijl die lijkt geïnspireerd op de heavy stukken uit de nummers van Bombay Show Pig, dit element hebben de twee gepakt, verbeterd en tot in de perfectie uitgewerkt. BlackboxRed is hard, kei en kei hard, maar ook met frisse, originele elementjes en patroontjes. Ook op de goede momentjes even wat terughoudender zodat het niet teveel van hetzelfde wordt. Op de combinatie van rock en grunge die hieruit komt is het onmogelijk stil te blijven staan, tenminste, voor de band in ieder geval, die helemaal losgaat op het podium op een manier waar de bandleden van Claw Boys Claw acuut het van in hun rug krijgen. Ook voor het jongere gedeelte van het publiek is BlackboxRed zeer dansbaar. Helaas staat het oudere publiek, wat een overgrote meerderheid uitmaakt, er wat onhandig bij en weet niet wat te doen. Gelukkig maakt dit de twee Leeuwardse muzikanten niet uit en rocken ze gewoon het hele concert door. BlackboxRed is een fantastische band waar we in de toekomst vast nog meer van gaan horen. En die we misschien wel binnenkort nog eens in Dordrecht kunnen bewonderen…


De zaal is inmiddels goed volgestroomd met rockers van weleer als de vier mannen van Claw Boys Claw het podium opkomen. Ondanks dat alleen zanger Peter te Bos en gitarist John Cameron de enige twee zijn die er sinds de oprichting in 1983 bij waren, straalt Claw Boys Claw vanaf de eerste tonen zoveel ervaring uit. De twee oer-rockers trekken als het ware bassist Marcus Bruystens en drummer Jeroen Kleijn mee in die onmetelijke geschiedenis van optredens en rockavonturen. De muziek die hieruit voorkomt is iets wat rockbandjes van nu niet meer bereiken. Elke vezel straalt rock uit. Dit komt mede doordat er vier fantastische muzikanten op het podium staan. De diepe stem van Peter laat nog steeds alle meisjesharten (of inmiddels alle middelbareleeftijd-vrouwenharten) smelten, John zorgt in z’n eentje op zijn gitaar voor het overgrote deel van de begeleiding, naar het basspel van Marcus kan je blijven kijken, zoals hij met zijn vingers over de snaren loopt en ondertussen zit Jeroen achter zijn drumstel er stilletjes voor te zorgen dat het allemaal goed blijft lopen. Het publiek vergeet de rugpijn, de rimpels en de uitvallende haren en waant zich weer in de jaren ’80, overal wordt lekker gedanst. De sfeer is fantastisch door de manier waarop de band met het publiek omgaat. Geen kapsones, geen sterallures, Claw Boys Claw is net zo gewoon als ieder ander in deze zaal. Dit wordt nog meer bevestigd als Peter te Bos de zaal induikt en terwijl hij door blijft zingen de zaal doorstruint en zelfs een camera meepakt en gaat kijken hoe het uitzicht op het balkon is. Na een nummer heeft hij er nog geen genoeg van tussen het publiek en dus roept hij ook John en Marcus de zaal in. Deze actie maakt het publiek nog enthousiaster dan ze al waren. Claw Boys Claw toont dat na dertig jaar de parkeergaragerock nog steeds leeft, en hoe!

VOOR MEER FOTO'S CHECK: http://flic.kr/s/aHsjFqqpvi!!!!

zaterdag 18 mei 2013

Buiten Gewoon Presents: The Story of Ajabu @ Bibelot Dordrecht 17-05-'13

"Future Stage"
Toen ik hoorde over The Story of Ajabu was ik meteen enthousiast, het concept, een feest in beide zalen van Bibelot, Bibelot omgetoverd in een “futuristische safari”, een breed scala aan elektronische muziek, ik zag het wel zitten. Gisteravond was het eindelijk zo ver en gingen de deuren open voor het eerste soloproject van het Buiten Gewoon Collectief. Zoals normaal in Dordrecht druppelen echter de eerste mensen pas rond half 10 binnen en beginnen de zalen pas rond half 12 echt goed vol te raken. Voor de vroegkomers is het echter totaal geen ramp dat er nog niemand is want met een drankje is het heerlijk vertoeven in beide zalen, waar vanaf het begin al door zeer goede DJ’s gedraaid wordt.
"Safari Stage"
De Main Stage is omgetoverd tot de Future Stage, waar vooral experimentele elektronische muziek als Future Garage, Future Beats en Glitchhop gedraaid wordt. De Power Stage is omgedoopt tot de Safari Stage waar ook elektro gedraaid wordt, maar die meer gebaseerd is op hedendaagse muziek, later op de avond zal hier vooral Drum n’ Bass en Dubstep gedraaid worden. Al gauw blijkt echter wel dat niet alles deze avond de verwachtingen haalt. De zin Door middel van kunst, visuals en verdere aankleding zal Bibelot door het kunstenaarscollectief Buiten Gewoon omgetoverd worden tot een buitenaardse jungle in de beschrijving van het evenement is een beetje ruim genomen, aangezien alleen op de podia uitgebreide dj booth’s staan waar projecties op worden geprojecteerd. Ook is het switchen tussen beide zalen niet erg aantrekkelijk doordat bij het binnentreden van de zaal elke keer opnieuw de zakken leeg moeten en iedereen gefouilleerd moet worden.
Echter als je in één zaal blijft staan en je verwachtingen een beetje wegstopt, dan is The Story of Ajabu gewoon een ontzettend goed feest. De muziek is zoals beloofd divers, de DJ’s hebben een zeer hoog niveau, de sfeer is zeer goed, het publiek is vrolijk en er wordt lekker gedanst. Al met al is The Story of Ajabu een buitengewoon geslaagd feest, wat qua stijl, experimenteel, zeker past tussen de Superstijls, de HRTZen en de 70’s, 80’s en 90’s feesten. Door iets meer werk te steken in de aankleding van Bibelot zou Buiten Gewoon zich nog meer kunnen onderscheiden, maar wij zeggen: Op naar het volgende Buiten Gewoon feest in Bibelot!




donderdag 16 mei 2013

The Jazzinvaders ft. Dr. Lonnie Smith live @ Dolhuis Dordrecht 15-05-'13

Vorig jaar stonden ze op Big Rivers, The Jazzinvaders, versterkt met Dr. Lonnie Smith, een grootmeester op het Hammondorgel, die toen net het vliegtuig was uitgestapt. De samenwerking beviel en men besloot samen de studio in te gaan. Het album That’s What You Say! Was het resultaat. Gisteravond was de aftrap van de promotietour, in dolhuis, in samenwerking met de Dordtse Jazz Sociëteit.



Rond half 10 komt de vaste bezetting van the Jazzinvaders op. Terwijl de zes muzikanten aan het spelen zijn komt de grote man, Dr. Lonnie Smith op. In een gewaad, tulband op het hoofd en met de hand aan de wandelstok. Niet zo gek, want de uit Amerika afkomstige Indiër is de 70 inmiddels gepasseerd, zowel in leeftijd als in albums waar zijn naam op staat. Zodra hij neerdaalt achter zijn orgel zie je direct wat deze man voor een wonder is. De glinstering in de ogen en de lach op het gezicht bij het zien van de toetsen zeggen genoeg. Hiermee is de muzikale opstelling compleet. Na wat instrumentaal werk komt ook zangeres Linda Bloemhard erbij. Al snel blijkt dat The Jazzinvaders zich geschikt hebben in een begeleidende rol en de Doctor vooral in de schijnwerpers hebben staan. Deze begeleiding is echter uitermate goed uitgevoerd en soms treden de bandleden even uit de schaduw met fantastische solo’s op sax, trompet en toetsen.
Lonnie Smith zelf speelt met gemak de meest complexe lijntjes op zijn hammond, over elke noot is nagedacht, elke noot klopt. In (bijna) elk nummer heeft hij wel een solo zitten en een van de bijzondere dingen in zijn solo’s is, is dat hij niet meteen alles weggeeft; De solo’s zijn als het ware onderdeel van een overkoepelende solo waarin hij langzaam opbouwt. Hierdoor creëert hij spanning bij het publiek, wat elke keer weer reikhalzend uitkijkt naar de volgende solo. Dit alles wordt uitgevoerd op een mix van Jazz met funk, lounge en soul. Dat de band en de doctor meer ervaring met elkaar hebben dan op big rivers blijkt, de nummers zijn diverser en klinken breeder. Het publiek geniet met volle teugen. Na meer dan anderhalf uur houdt deze bijzondere jazzsamenwerking het voor gezien, maar niet voordat Dr. Lonnie Smith nog een nummertje gespeeld heeft op zijn wantelstok, een “slapparoo”.




VOOR MEER FOTO'S CHECK: http://flic.kr/s/aHsjF8gkoG!!!




donderdag 2 mei 2013

Sound from Dordt, Wat, Waar, Wanneer in Mei '13


Na de fantastische maand april gaan we in mei gewoon door met fantastische programma’s in 
zowel Bibelot als in Dolhuis.



Het is meivakantie en dat zorgt voor drukke programma’s, te beginnen op donderdag 2 mei met Chef’special in de Mainstage van Bibelot. Deze hippe band hebben met een mix van hiphop, ska, reggae, rock en elektro op hun eerste plaat One For The Mrs. Nederlandse publiek veroverd. Nu zit het nieuwe album eraan te komen en de eerste voorproefjes beloven veel. Deze avond is een aanrader voor iedereen die zin heeft om te dansen, te feesten en los te gaan.

Voor wie Chef’Special toch iets te hip is, is Victor Brandt’s eindexamenshow een aanrader. Ook op donderdag 2 mei in Dolhuis. Victor Brandt is de drummer van Dordrechts grootste band The Death Letters, maar zal deze avond met zijn twee andere bands, My Worst Case Scenario (hardcore-punk) en Silver Lignings (punk-pop) optreden, twee zeer talentvolle bands. Daarnaast zal ook nog In No Time die avond spelen. Het is helemaal gratis en daarom een must-go voor iedereen die wel van harde muziek houdt.

Vrijdag 3 mei kan men weer kiezen. Voor fans van gitarengescheur is DeWolff een aanrader. Dit trio speelt een originele en eigen vorm van Rock ’n Roll en zorgt er elke show voor dat het dak eraf gaat.

In dolhuis speelt die avond ook een trio, maar totaal anders dan DeWolff. Benjamin Herman, een van Nederlands’ beste jazzmuzikanten, o.a. bekend van New Cool Collective, zal met zijn Trio het publiek laten genieten van fantastische jazz.

Afgelopen week stonden de Amerikaanse punkbands Less Than Jake en Smoke or Fire al in de powerstage van Bibelot, maar woensdag 8 mei zal ook punk/metalband Strung Out zich daar laten horen. Deze band brengt een geweldige mix tussen punkschema’s en metalriffs.

Met Record Store Day stonden ze al in de Velvet voor een akoestische show, waarbij ze toonden hoe tof deze band is, maar op vrijdag 10 mei zal John Coffey in dolhuis laten horen hoe ze normaal gesproken klinken, als ze wel beschikking hebben over versterkers en elektrische gitaren. Verwacht een heleboel lawaai, lange haren en snorren.

Op zaterdag en zondag 11 en 12 mei zal Urban Explorers weer plaatsvinden. En met onder andere Portico Quartet (UK), MMOTHS (IRL), KUEDO (D), DEON CUSTOM (NL), LUCKY FONZ III (NL), PVT (AUS), SHIGETO (VS) en DARKSTAR (ENG), maar ook exposities en peformances. Voor het gehele programma check: www.urbanexplorersfestival.nl.

Naast Benjamin Herman is er in mei nog meer jazz in het dolhuis, op woensdag 15 mei zullen The Jazzinvaders + Dr. Lonnie Smith langskomen. Na een geweldige show op Big Rivers vorig jaar besloten de Jazzinvaders samen met de virtuoze organist, die al heeft meegespeeld op 70(!) albums, een album op te nemen. De tour die ze maken zal voor nu het laatste samenwerkingsverband zijn tussen De Invaders en Smith, een goede reden dus om een kijkje te nemen.

Vrijdag 17 mei trekt bibelot alles uit de kast met een nieuw feest, The Story of Ajabu. Deze thema-avond van collectief Buiten Gewoon zal plaatsvinden in beide zalen en een combinatie van Elektrische muziek, Kunst, dans en freerunning brengen. Dit klinkt als iets zeer bijzonders en met een fantastische line-up zeker als iets om bij te zijn.

Twee fantastische bands van (half)nederlandse bodem op donderdag 23 mei in de Powerstage, Drive Like Maria en Green Lizard, twee toffe punk-rockbands die zeker het beluisteren waard zijn.

De band die op vrijdag 24 mei naar Bibelot komt heeft eigenlijk geen introductie meer nodig, want wie kent Claw Boys Claw niet? De legendarische en eigenzinnige rockband heeft een nieuw album uitgebracht en de tour die daarop volgt doet natuurlijk ook de nieuwe Mainstage aan.

De maand wordt vrijdag 31 mei feestelijk afgesloten met de Amerikaan Andy Frasco, Deze muzikant komt met een vrolijke jazz/bluesmix, die bijna op ska gaat lijken, naar de Powerstage van Bibelot, het beloofd een feestje te worden.

Dat is zo ongeveer hoe tot nu toe onze muzikale hoogtepunten deze maand er uitzien. Hieronder vind je nog een handig en volledig overzicht. Print hem uit, plak hem in je agenda of hang hem op in je wc zou ik zeggen. Mist er volgens jou nog iets in het lijstje? Laat het ons weten, plaats een reactie, stuur ons een berichtje op FacebookTwitter of via de Mail
Ben je benieuwd naar een band/artiest die hier tussen staat? Check de Sound of Dordt Spotify Afspeellijst. Hierin vind je veel van de bands die deze maand in Dordrecht optreden.

2 mei: Chef’Special, Mainstage Bibelot, €15,65

2 mei: Victor Brandt’s eindexamenshow, Dolhuis, gratis
3 mei: DeWolff, Mainstage Bibelot, €14,55
3 mei: Benjamin Herman Trio, Dolhuis, €10
8 mei: Strung Out + Drunktank, Powerstage Bibelot, €10,55
10 mei: John Coffey + The Brave, Dolhuis, €8
10 mei: Finntroll + Killfloor Mechanic, Mainstage Bibelot, €16,65
10 mei: Temtempiés, Powerstage Bibelot, €5,55
11+12 mei: Urban Explorers, meerdere locaties, Passe-partout €30
15 mei: The Jazzinvaders + Dr. Lonnie Smith, Dolhuis, €15
17 mei: The Story of Ajabu, Bibelot, €7,55
18 mei: Groeten uit Dordt, singer-songwriter editie, Powerstage Bibelot, €2,50
23 mei: Drive Like Maria + Green Lizard, Powerstage Bibelot, €12,55
24 mei: Claw Boys Claw, Mainstage Bibelot, €14,55
24 mei: Stuurbaard Bakkebaard, Powerstage Bibelot, €7,55
25 mei: Meet The Storm + 3, Dolhuis, €7,50
25 mei: The Asteroids Galaxy Tour, Mainstage Bibelot, €15,65
25 mei: Labtones live, The Circumstances, The Levi’s, Duncan Idaho, Powerstage Bibelot, €6,55
30 mei: The New Shining + Mattanja, Powerstage Bibelot, €10,55
30 mei: Pien Feith + Tessa Rose Jackson, Dolhuis, €12,50
30 mei: New Model Army, Mainstage Bibelot, €17,55
31 mei: Andy Frasco, Powerstage Bibelot, €4,40

woensdag 1 mei 2013

Less than Jake + 2 @ Powerstage Bibelot Dordrecht 29-04-'13


33 jaar geleden verstoorden duizenden punkers de intrede van een nieuwe monarch, Beatrix toentertijd. Nu, de dag voordat de poppenkast weer begint en het stokje wordt doorgegeven aan de volgende overbetaalde nietsnut, is er veel veranderd, punkbands worden uit het buitenland gehaald, moeten naar de kleine zaal verhuist worden door lage opkomst van publiek, maar een ding blijft hetzelfde: de muziek.




Twee Amerikaanse bands en een Oostenrijkse staan op het programma deze avond. De vier Oostenrijkse mannen van Astpai mogen de avond openen. In een zaal die nog niet erg vol is begint de band. Er lijken in de eerste nummers een paar geluidsproblemen maar die zijn al gauw opgelost, waarna de band pas echt goed op gang komt. Snel, hard en kort is een goede omschrijving van de muziek van Astpai. De nummers volgen elkaar bijna altijd door elkaar opgevolgd zodat er zoveel mogelijk in een halfuur passen. Ze  zijn heel erg punk met soms beetje hardcore-punk en zitten goed in elkaar. Het publiek wat al binnen is geniet met volle teugen. De enige minpuntjes zijn het feit dat de zang op een paar momentjes net niet de kracht heeft die de muziek vraagt en het licht dat niet goed is afgesteld op de band, waardoor ze redelijk vaak in duisternis gehuld zijn. Toch geeft Astpai een show weg die qua niveau zeer hoog is voor een eerste voorprogrammaband.

Dan begint tijdens het ombouwen de zaal eindelijk goed vol te lopen en als Smoke or Fire opkomt is de zaal bijna vol. Astpai klonk al heel volwassen en goed uitgevoerd maar Smoke or Fire gaan hier meteen al met een paar stappen overheen. De band is al 15 jaar bezig en dat is te horen. De boosheid, kracht en energie die doorklinkt bij het Amerikaanse viertal is fenomenaal. Dit is zoals punk hoort te klinken. Ook zijn de nummers gecompliceerder dan bij Astpai. Waar het bij de Oostenrijkers vaak drie akkoorden in een bepaald slagje en een riff op het eind waren gaat de muziek technisch gezien bij de Amerikanen veel verder. De gitaren wisselen meer af van slagjes, gaan tegen elkaar in en vlechten zich door elkaar heen. Er zitten meer extra’s in de muziek en is overall gewoon een stuk interessanter. De volle zaal geniet van Smoke or Fire maar gaat nog niet echt los. Wel krijgen de vier muzikanten na afloop een terecht daverend applaus.

Dan is het de beurt aan de band waar de hele zaal voor is gekomen, Less Than Jake. De Amerikaanse Ska-punk band speelt deze avond in Bibelot hun enige optreden in Nederland en dat is natuurlijk reden voor een feestje. Maar dat is niet het enige, ook is trombonist Buddy jarig. Hierdoor volgt een concert met een hoeveelheid chaos en drukte die ongekend is. Tussen de nummers door schreeuwen alle vijf de bandleden door elkaar heen, ze rennen constant alle kanten op op het podium, halen mensen uit het publiek omdat ze op Slash en Weird Al Yankovic lijken. Naast dat dit heel erg amuserend is, maakt het het publiek ook nog extra pumped-up voor de nummers zelf, waarin het allemaal pas echt losgaat. De nummers hebben punk als basis, maar worden opgevuld met skadeuntjes van de saxofoon en trombone. Dit maakt de muziek, ondanks de serieuze teksten, heel vrolijk. Dit maakt het publiek ook vrolijk en dit maakt het hele concert zeer gezellig en vriendelijk. Nadat de vijf mannen van Less than Jake zeker een uur gespeeld te hebben valt misschien wel  te concluderen dat dit het beste concert in het nieuwe Bibelot tot nu toe was.